تهیه‌کننده اولین سریال ژانر ترس ایرانی مطرح کرد؛
هویت ترس را با "احضار" زنده می‌کنیم/ باید ترس از ساختن فیلم در ژانر ترس بریزد
به بهانه انتشار "احضار"، اولین سریال ژانر ترس ایرانی در شبکه نمایش خانگی، تهیه‌کننده این سریال از ساخت این فیلم با ژانری متفاوت صحبت کرد.
رویداد۲۴ وقتی با واژه ترس رو به رو می‌شویم تنها نام چند اثر سینمایی در این ژانر برایمان یادآور می‌شود که در کنار ژانر‌های دیگر آنچنان مورد استقبال قرار نگرفته‌اند. اما آنچه رامین عباسی‌زاده از مفهوم ترس و ژانر ترس در ذهن دارد و با این ذهنیت به ساخت سریالی، چون احضار پرداخته است، نشان از روبه‌روشدن با یک تفاوت بزرگ می‌دهد. احضار به کارگردانی رامین عباسی زاده به تازگی وارد شبکه نمایش خانگی شده و به عنوان اولین سریال ایرانی در ژانر ترس شناخته می‌شود.
عباسی زاده که تهیه کنندگی سریال‌های شناخته شده صدا و سیما از جمله «او یک فرشته بود»، «پلیس جوان»، «کت جادویی»، «سقوط یک فرشته»، «پریدخت»، «میلیاردر»، «شمس‌العماره» و... را در کارنامه خود دارد، حالا با تجربه کارگردانی اولین سریال ژانر ترس ایرانی به شبکه نمایش خانگی آمده است.
به بهانه انتشار احضار با او گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
در احضار شما به سراغ ژانری رفته‌اید که طرفدار‌های خاص دارد. علت این طرفداری را چه می‌دانید؟
ما با ترس زاده می‌شویم و ترس بخشی از هویت ماست. انسان قرن‌ها بعنوان شکار یا شکارچی در حال تعقیب و گریز بوده و هر روز مجبور بوده انواع جانوران یا همنوعان خود را بدرد تا سیر شود و بعد‌ها نیز مجبور بوده با همین خونریزی‌ها و شکار، خدایان خود را نیز سیر کند، چون در غیر این صورت باید منتظر غیرقابل کنترل‌ترین عواقب باشد. همان انسان، (کمی باهوش تر) حالا در جامعه امروز مجبور است کت شلوار بپوشد، قبض هایش را بپردازد وبجای نیزه و شمشیر، خودکار، بیل یا موس کامپیوتر به دست بگیرد. در عین حال خاطره آن قرن‌ها از بین نرفته بلکه سرکوب شده‌است. برای همین این‌همه مسابقات رزمی خشن طرفدار دارند، چون ما را بیاد گذشته‌مان می‌اندازد.
آنچه در بیلبورد‌ها و تبلیغات احضار دیده شده می‌شود عبارت "وحشت در شبکه نمایش خانگی" است. چرا این نام را انتخاب کرده‌اید؟
شاید به همین دلیل که ترس با ما زاده شده و ریشه در گذشته‌مان دارد، از سینمای وحشت هم لذت می‌بریم. چون عمیق‌ترین ترس هامان را در محیط امن تجربه می‌کنیم. در حالیکه می‌دانیم تماشای آن برای ما خطری ندارد عمیقا آن را باور می‌کنیم. حتی مهم نیست زبان فیلم چیست، زیرا ترس نیاز به زبان ندارد. تاریکی در تمام فرهنگ‌ها منشا ترس است. چاقو همیشه برای ما زنگ خطر دارد مخصوصا اگر در دست دشمن ما باشد.
شما از معدود کارگردان‌هایی هستید که به سراغ ژانر ترس رفته‌اید. این نشان از شجاعت شما است یا اعتقاد به تجربه گرایی؟
سینمای ترس سرشار از نوآوری‌ها و شگفتی‌های بدیع است. در حالیکه بعضی ژانر‌های سینما در حال کمرنگ شدن یا تحول کامل هستند، ژانر ترس در سینما به نسبت کمترین تغییرات را به خود دیده و هنوز هم در گروه محبوب‌ترین هاست. اکثر کارگردانان مهم تاریخ سینما این ژانر را تجربه کردند و اتفاقا موفق هم بوده اند و چه کسی است که "درخشش" را دیده و فهمیده باشد و سال‌ها به آن فکر نکرده باشد؟! و یا در همین ایران خودمان کیست که یاد"شب بیست و نهم" نیفد وقتی صحبت از سینمای ترس می‌شود.
پس اعتقاد به تجربه گرایی و خلق بود که شما را به ساخت احضار تشویق کرد؟
می‌توان به قصه گویی بصری در سینما مسلط نبود و فیلم متوسط ساخت، ولی غیر ممکن است که به قصه گویی بصری مسلط نبود و فیلم ترسناک ساخت. فیلم ترسناک متوسط وجود ندارد. یا ترسناک است یا افتضاح و شاید این دلیل است که فیلمسازان ایرانی کمتر ریسک ساخت آن را قبول می‌کنند. ولی به هرحال باید یک جا این تابوی تجربه نکردن با ژانر ترس بشکند و راهی آغاز شود تا شاید تجربه آن چراغی در تاریکی باشد برای زنده کردن ژانر ترس در ایران. احضار تجربه‌ای است در همین جهت، بدون استفاده از بازیگر چهره که به هم زاد پنداری بیشتر بینندگان با شخصیت‌ها کمک کند. تجربه‌ای که امید دارد مسیری بسازد که در امتداد آن هیچ وقت هیچ سانسی از سینما بدون فیلم ترسناک ایرانی نماند.
به کم تجربه بودن بازیگر‌ها اشاره کردید. این تفاوت مهم احضار با دیگر آثار سینمایی است. درباره انتخاب بازیگر‌ها توضیح می‌دهید؟
بازیگران احضار برای اولین بار است که جلوی دوربین قرار گرفته اند بنابراین هیچ ذهنیتی از سوی مخاطب در مورد این بازیگران وجود ندارد. این به ما کمک می‌کند تا برای ترسیم فضایی که می‌خواهیم رئال جلوه کند موفق باشیم. ما تنها برای بخشی از پروژه ۲ سال "احضار" را در فصول زمستان فیلمبرداری می‌کردیم و همراهی بازیگران در این مدت باارز‌ش‌ترین اتفاق برای ما بود. امیدواریم که درخشش بازیگران در احضار دیده شود و این سریال شروع پرقدرتی برای ورود آن‌ها به عرصه بازیگری باشد.
احضار از چهارشنبه ۱۹ دی ماه در شبکه نمایش خانگی و فیلیمو منتشر شده است و در خلاصه داستان آن امده است: اغلب ترس‌ها با شناخت ما از بین می‌روند، اما ترس‌هایی که تا مرگ ناشناخته می‌مانند، رهایت نمی‌کنند.
الهه جعفری، شهریار ربانی، کیمیا ملایی، بنیامین پیروانی، حسین سیفی، ریحانه رضی، یاسمن همتی، نرگس امینی، نوش آفرین رحمانی، شیما مرزی، بهار خانی، محمد توکلی و سلیمه رنگزن از جمله بازیگران بازیگران این سریال هستند.
در احضار شما به سراغ ژانری رفته‌اید که طرفدار‌های خاص دارد. علت این طرفداری را چه می‌دانید؟
ما با ترس زاده می‌شویم و ترس بخشی از هویت ماست. انسان قرن‌ها بعنوان شکار یا شکارچی در حال تعقیب و گریز بوده و هر روز مجبور بوده انواع جانوران یا همنوعان خود را بدرد تا سیر شود و بعد‌ها نیز مجبور بوده با همین خونریزی‌ها و شکار، خدایان خود را نیز سیر کند، چون در غیر این صورت باید منتظر غیرقابل کنترل‌ترین عواقب باشد. همان انسان، (کمی باهوش تر) حالا در جامعه امروز مجبور است کت شلوار بپوشد، قبض هایش را بپردازد وبجای نیزه و شمشیر، خودکار، بیل یا موس کامپیوتر به دست بگیرد. در عین حال خاطره آن قرن‌ها از بین نرفته بلکه سرکوب شده‌است. برای همین این‌همه مسابقات رزمی خشن طرفدار دارند، چون ما را بیاد گذشته‌مان می‌اندازد.
آنچه در بیلبورد‌ها و تبلیغات احضار دیده شده می‌شود عبارت "وحشت در شبکه نمایش خانگی" است. چرا این نام را انتخاب کرده‌اید؟
شاید به همین دلیل که ترس با ما زاده شده و ریشه در گذشته‌مان دارد، از سینمای وحشت هم لذت می‌بریم. چون عمیق‌ترین ترس هامان را در محیط امن تجربه می‌کنیم. در حالیکه می‌دانیم تماشای آن برای ما خطری ندارد عمیقا آن را باور می‌کنیم. حتی مهم نیست زبان فیلم چیست، زیرا ترس نیاز به زبان ندارد. تاریکی در تمام فرهنگ‌ها منشا ترس است. چاقو همیشه برای ما زنگ خطر دارد مخصوصا اگر در دست دشمن ما باشد.
شما از معدود کارگردان‌هایی هستید که به سراغ ژانر ترس رفته‌اید. این نشان از شجاعت شما است یا اعتقاد به تجربه گرایی؟
سینمای ترس سرشار از نوآوری‌ها و شگفتی‌های بدیع است. در حالیکه بعضی ژانر‌های سینما در حال کمرنگ شدن یا تحول کامل هستند، ژانر ترس در سینما به نسبت کمترین تغییرات را به خود دیده و هنوز هم در گروه محبوب‌ترین هاست. اکثر کارگردانان مهم تاریخ سینما این ژانر را تجربه کردند و اتفاقا موفق هم بوده اند و چه کسی است که "درخشش" را دیده و فهمیده باشد و سال‌ها به آن فکر نکرده باشد؟! و یا در همین ایران خودمان کیست که یاد"شب بیست و نهم" نیفد وقتی صحبت از سینمای ترس می‌شود.
پس اعتقاد به تجربه گرایی و خلق بود که شما را به ساخت احضار تشویق کرد؟
می‌توان به قصه گویی بصری در سینما مسلط نبود و فیلم متوسط ساخت، ولی غیر ممکن است که به قصه گویی بصری مسلط نبود و فیلم ترسناک ساخت. فیلم ترسناک متوسط وجود ندارد. یا ترسناک است یا افتضاح و شاید این دلیل است که فیلمسازان ایرانی کمتر ریسک ساخت آن را قبول می‌کنند. ولی به هرحال باید یک جا این تابوی تجربه نکردن با ژانر ترس بشکند و راهی آغاز شود تا شاید تجربه آن چراغی در تاریکی باشد برای زنده کردن ژانر ترس در ایران. احضار تجربه‌ای است در همین جهت، بدون استفاده از بازیگر چهره که به هم زاد پنداری بیشتر بینندگان با شخصیت‌ها کمک کند. تجربه‌ای که امید دارد مسیری بسازد که در امتداد آن هیچ وقت هیچ سانسی از سینما بدون فیلم ترسناک ایرانی نماند.
به کم تجربه بودن بازیگر‌ها اشاره کردید. این تفاوت مهم احضار با دیگر آثار سینمایی است. درباره انتخاب بازیگر‌ها توضیح می‌دهید؟
بازیگران احضار برای اولین بار است که جلوی دوربین قرار گرفته اند بنابراین هیچ ذهنیتی از سوی مخاطب در مورد این بازیگران وجود ندارد. این به ما کمک می‌کند تا برای ترسیم فضایی که می‌خواهیم رئال جلوه کند موفق باشیم. ما تنها برای بخشی از پروژه ۲ سال "احضار" را در فصول زمستان فیلمبرداری می‌کردیم و همراهی بازیگران در این مدت باارز‌ش‌ترین اتفاق برای ما بود. امیدواریم که درخشش بازیگران در احضار دیده شود و این سریال شروع پرقدرتی برای ورود آن‌ها به عرصه بازیگری باشد.
احضار از چهارشنبه ۱۹ دی ماه در شبکه نمایش خانگی و فیلیمو منتشر شده است و در خلاصه داستان آن امده است: اغلب ترس‌ها با شناخت ما از بین می‌روند، اما ترس‌هایی که تا مرگ ناشناخته می‌مانند، رهایت نمی‌کنند.
الهه جعفری، شهریار ربانی، کیمیا ملایی، بنیامین پیروانی، حسین سیفی، ریحانه رضی، یاسمن همتی، نرگس امینی، نوش آفرین رحمانی، شیما مرزی، بهار خانی، محمد توکلی و سلیمه رنگزن از جمله بازیگران بازیگران این سریال هستند.
منبع: روابط عمومی سریال احضار
خبر های مرتبط
