گزارش رویداد۲۴ به بهانه انحراف صاحبان تریبونهای مذهبی؛
مداحانی که زینت اهل بیت نیستند!
شما در نظر بگیرید مداحی را که قوه استدلال و منطق ندارد، اطلاعات اندکی هم دارد، از متن مباحث هم بی‌اطلاع است اما اطرافیانش از او نظر می‌خواهند و او هم به دلیل اینکه برای خود، محوریتی متصور شده است لازم می‌داند اظهار نظر کند. نتیجه چنین اظهار نظری، می‌شود کلمات رکیک یکی از مداحان در روز عرفه و در خطاب به یکی از نمایندگان مجلس.
رویداد۲۴- مرحوم علامه مجلسی در کتاب شریف بحار الانوار و در صفحه ۳۱۰ از جلد یازدهم این کتاب، حدیثی را از امام صادق علیه السلام نقل می‌کند که ایشان، از شیعیان می‌خواهد که زینت اهل بیت باشند و نه مایه ننگ آنان و در ادامه این حدیث، مواردی را ذکر می‌فرماید که به نظر می‌رسد هموار کننده برای تبدیل شدن به زینت اهل بیت (ع) است.
امام صادق (ع) می‌فرماید: «ای گروه شیعیان! همواره زینت ما باشید و مایه ننگ ما نگردید، با مردم نیک سخن گویید، مراقب زبان خود باشید و آن را از گفتار بیهوده و زشت باز دارید.»
سه خصلت مهم برای یک شیعه که می‌خواهد زینت اهل بیت (ع) باشد عبارتند از: نیک سخن گفتن با مردم، مراقب زبان بودن و پرهیز از گفتار بیهوده و زشت.
وجود این سه خصلت در هر کسی که شیعه بوده و خواهان ترویج مکتب تشیع است و در پی رسیدن به مقام زینت اهل بیت (ع) بودن است لازم است اما در وجود انسان‌هایی که ادعای تشیع دارند و با این ادعا، افرادی را به دور خود جمع کرده و نوعی مرجعیت برای خود حاصل کرده‌اند صد‌ها بار لازم‌تر و واجب‌تر است.
با علم به اینکه مدح خوانی اهل بیت (ع) دارای شانیتی خاص و مورد احترام معصومین (ع) بوده و هست اما در ساله‌ای اخیر، مشاهده می‌شود که متاسفانه مداحانی راه خود را از مسیر خیل عظیم مادحین مخلص، جدا کرده و با ورود به بازیهای سیاسی و جناحی، منافع شخصی را مقدم بر دستورات مکتب دانسته و مایه ننگ اهل بیت (ع) شده‌اند.
اما چرا برخی مداحانی که تعداد مراجعین به آن‌ها نیز بسیار زیاد است و باید زینت اهل بیت (ع) باشند به چنین سرنوشتی دچار شده‌اند؟ جواب را باید در ادامه حدیث فوق، جستجو کرد.
۱- متاسفانه برخی از هیئت‌ها به سمت مداح محوری پیش رفته‌اند و مجالس آنان، به جای دربرگیری مواعظ اهل بیت (ع)، به عزاداری صرف، تبدیل گردیده است. بدین نحو که در برخی از هیئت‌ها، افراد؛ حاضر نیستند از اهداف امام حسین (ع) و دیگر ائمه معصومین (ع) مطلع شوند و مواعظ را بشنوند و بفهمند که آنان برای چه امری شهید شده‌اند اما حاضرند تا صبح، بر سر و سینه بزنند و عزاداری کنند.
اولین آسیب تبدیل شدن هیئت به مداح محوری، ایجاد غرور کاذب در مداح و در نتیجه پیدایش تکبر و نخوت در وجود اوست. نتیجه تکبر هم تندخویی و «از موضع بالا سخن گفتن» در برخورد با مردم است؛ مردمی که از مسوولین حکومت در بین آنان هستند تا افراد عادی و همگی در مقام ارادت به اهل بیت (ع)، دارای جایگاه یکسانی هستند.
«پیر کفتار»، «ملعون یهودی صفت»، «زنازاده» و... بخشی از عباراتی است که یکی از مداحان مشهور تهران نسبت به مقامات جمهوری اسلامی ایران و برخی اشخاص حقیقی به کار برده است. آیا چنین شخصی، مایه ننگ اهل بیت (ع) نیست؟
۲- مداحی که برای خود و نظرات خود، مرجعیتی تصور کند ناخودآگاه به سمت و سوی اظهار فضل حرکت می‌کند؛ در عین حالی که به دلیل اطلاعات کم و سواد اندک از موضوعات مختلف، فردی ناآگاه است. چنین شخصی در هنگام اظهار فضل، به دلیل عدم دارا بودن استدلال قوی و منطقی و به دلیل اینکه خود را صاحب نظر می‌داند مراقبت از زبان را از دست داده و می‌شود آنچه نباید بشود.
شما در نظر بگیرید مداحی را که قوه استدلال و منطق ندارد، اطلاعات اندکی هم دارد، از متن مباحث هم بی‌اطلاع است اما اطرافیانش از او نظر می‌خواهند و او هم به دلیل اینکه برای خود، محوریتی متصور شده است لازم می‌داند اظهار نظر کند. نتیجه چنین اظهار نظری، می‌شود کلمات رکیک یکی از مداحان در روز عرفه و در خطاب به یکی از نمایندگان مجلس. یعنی عدم مراقبت از زبان و افتادن اتفاقی که نباید بیفتد.
اتفاقی که در آن، کودک پنج ساله‌ای در دعای عرفه، حرف رکیکی را یاد گرفته و مدام تکرار می‌کند در حالی که پدر و مادر او، نه می‌توانند برای او توضیح دهند که این کلمه، چه حرف زشتی است و نه می‌توانند توجیه کنند که چرا در دعای عرفه مطرح شده است. آیا چنین شخصی، مایه ننگ اهل بیت (ع) نیست؟
۳- مداحی که مراقب زبانش نبود و با مردم به نیکی سخن نگفت، به تدریج به سمتی می‌رود که گفتار زشت و بیهوده، ابزار کارش می‌شود. بزرگ و کوچک نمی‌شناسد، جلسه خصوصی و غیر خصوصی نمی‌شناسد، مرد و زن نمی‌شناسد و مدام از الفاظی استفاده می‌کند که وهن مجلس اهل بیت (ع) است.
شوخی‌های زننده و الفاظ رکیکی که برخی از مادحین استفاده می‌کنند تا برخی مقامات و مسوولان کشور را خطاب کنند مستمعین را در فکر فرو می‌برد که آیا به مجلس اهل بیت (ع) آمده‌اند و یا به میتینگ مداح؟ به فکر فرو می‌برد که اینان که در مجلس علنی، از چنین عباراتی استفاده می‌کنند پس در جلسات خصوصی چه کار‌ها می‌کنند؟ به فکر فرو می‌برد که آیا ازین پس، می‌شود مجلس اهل بیت (ع) را با خانواده آمد یا نه؟ با خود فکر می‌کند که آیا چنین شخصی، مایه ننگ اهل بیت (ع) نیست؟
مراقب زبان بودن، بخشی از سعه صدر را در بر می‌گیرد. این سعه صدر، لازمه تریبون داران است و برای کسی که ادعای مداحی اهل بیت (ع) را دارد از نان شب هم واجب‌تر است. به ویژه، این سعه صدر برای مداحانی که سابقه همراهی با دولتی که خسارات فراوانی را به کشور تحمیل کرد و بخش عمده‌ای از مشکلات کشور، ناشی از همان دوران است بیش از دیگران، واجب و لازم است هرچند منافع حزبی و جناحی را تامین نکند.
خبر های مرتبط
خبر های مرتبط
ایندفعه میخایند مداحین راا خراب کنید