مجلس زمينه فضای گفتمانی برای آشتی ملی را فراهم كند
به دلیل وجود برخی اختلاف‌نظرها که در بین دو جریان سیاسی اصلاح‌طلب و اصولگرا، از سال‌ها پیش موضوع رسیدن به یک جمع‌بندی تحت عنوان وفاق يا آشتي ملی برای به حداقل رساندن اختلاف‌نظرهایی که طرح آن‌ها در فضای سیاسی کشور سبب تنش و کند شدن مسیر توسعه می‌شود، مطرح‌شده است.
پيش از اين رسول منتجب نیا، قائم‌مقام حزب اعتماد ملی با ذکر تعاریفی در این رابطه عنوان كرده بود که هیچ‌کس نباید خود را حق مسلم بداند و همه باید ظرفیتشان را بالا‌تر ببرند. اصلاح‌طلبان و اصولگرایان می‌توانند رقابت کنند اما این رقابت به معنای دشمنی نیست؛ این دو می‌توانند باهم و در کنار هم درراه کامیابی کشور قدم بردارند.
اشکال کار در دستیابی به این وفاق ملی آن است که به‌اندازه اصلاح‌طلبان، اصولگرایان حداقل در زبان به این موضوع اهمیت نمی‌دهند و به نظر می‌رسد آن را چندان جدی نمی‌گیرند.
جهانبخش خانجانی، عضو شورای مرکزی حزب کارگزاران درباره وفاق و آشتي ملی به رویداد۲۴ گفت: بحث وفاق و آشتي ملی موضوعی جدید نیست و از سالیان پیش هم دراین‌باره نظراتی ارائه‌شده است، به‌طور نمونه حزب کارگزاران سازندگی در سال ۱۳۸۷ آن را در کنگره حزب مطرح کرده بود.
وی در ادامه اضافه کرد: به‌طورکلی در جامعه‌ای مانند ایران که تنوع افکار عمومی در آن زیاد است، احتمال روبرو شدن با تعارض‌هایی در بین طیف‌های مختلف سیاسی وجود دارد که در صورت عدم مدیریت صحیح می‌تواند به گسست اجتماعی منجر شود و نسل‌های مختلفی را در مقابل هم قرار دهد. به همین دلیل ضروری است به‌جای تزاحم غیرمنطقی، گروه‌های مختلف بر مبنای دغدغه‌های خود به گفت‌و‌گو بپردازند، زیرا که جامعه ما بیش از گذشته نیاز به ترسیم آینده‌ای بر اساس اعتدال دارد.
این عضو حزب کارگزاران در رابطه با نیاز جامعه بیش از گذشته نسبت به وفاق ملی توضیح داد: به دلیل اینکه احزاب قوی در کشور وجود ندارد، بنابراین گفت‌و‌گوهایی که اساس آن‌ها وفاق ملی باشد، مؤثر خواهند بود. در سال‌های گذشته عده‌ای با برخورداری از رانت‌های مختلف در حوزه قدرت سعی کردند که دیگران را حذف و یا از دایره خدمت دور کنند شاید در کوتاه‌مدت هم به توفیق دست یافتند، اما در آینده خود آنان از سوی مردم حذف شدند.
خانجانی درباره چگونگی گفت‌و‌گو برای وفاق ملی تأکید کرد: مناسبت‌ترین راه در این خصوص آن است که این گفت‌و‌گو در قالب فضای علمی – دانشگاهی و به‌دور از جناح‌بندی‌های غیرمعقول سیاسی و هنجارشکنی صورت گیرد.
وی در این خصوص افزود: درعین‌حال در سطح جامعه توسط تشکل‌ها و نهادهای نمایندگی مردم، می‌توان آن را گسترش داد به‌شرط آنکه سطوح برخورد با مردم به سطح امنیتی تنزل پیدا نکند، زیرا وقتی فضای جامعه غیر گفتمانی باشد مشکل‌آفرین خواهد شد و همدلی و همگرایی جای خود را به تعارض و واگرایی خواهد داد.
به گفته این عضو حزب کارگزاران درصورتی‌که گفت‌و‌گو‌ها دریک طراز معین از درک متقابل یا نگاه توسعه‌ای صورت پذیرد، دست یافتن به فهم متقابل نیز صورت خواهد گرفت و برای آن در کل باید دو عنصر توسعه‌یافتگی و حفظ منافع ملی مدنظر همه باشد.
خانجانی تصریح کرد: بر اساس اشاره‌ای که در بالا انجام دادم این گفتمان باید بر اساس منافع ملی و در یک قالب تأثیرگذار شکل یابد تا مؤثر واقع شود، در غیر این صورت اگر بر تصمیم‌های کلان کشور اثر نداشته باشد، مردم وازده می‌شوند و این یاس و حرمان آن‌ها را از مشارکت در بخش‌های مختلف نظام منصرف می‌سازد.
وی دراین‌باره که این حرف فقط از سوی اصلاح‌طلبان مطرح‌شده است، بیان کرد: در ظاهر جریانانی که منطقی و اصولی هستند باید قبول کنند، اما جریانات تهی از منطق و استدلال قوی منطقاً این شیوه را نباید بپذیرند؛ زیرا آن‌هایی که ابزارهایی چون تفوق قدرت و اقتدار رادارند، نخواهند پذیرفت که فضا به سمت دیگری پیش رود.
خانجانی در ادامه به اصولگرایانی که موافق گفتمان ملی هستند، اشاره کرد و یادآور شد: آدم‌های معقول با این بحث همراه هستند و این عناصر کم نیستند، می‌توان از آن‌ها استفاده کرد.
این عضو حزب کارگزاران اظهار داشت: با افراد فاقد اندیشه نمی‌توان در حوزه گفتمان وارد بحث شد و طبیعی است که چالش با آنان مسیر مناسبی برای توسعه‌یافتگی نیست. درصورتی‌که در مجلس شورای اسلامی این فکر توسط نمایندگان توسعه پیدا کند تا با تدوین قوانین مناسب زمینه گفتگو فراهم شود، جامعه به سمت عقلانیت پیش خواهد رفت و عناصر اندک غیرمنطقی در این شرایط تأثیرگذار نخواهند بود.
وی درباره چگونگی ورود مجلس به بحث آشتي و وفاق ملي گفت: بهتر آن است تا مجلس با تدوین قانون و تصویب آئین‌نامه‌ای جدید این مجال را برای تمام جریان‌های سیاسی در قالب تقویت قانون احزاب و یا قوانین دیگر فراهم آورد، خانه ملت توانایی به رسمیت شناختن فضاي گفتمانی براي آشتي ملي را دارد.
