چرا «شرایط خاص» رضا رشیدپور به تلویزیون نرسید؟ | همیشه پای یک جلیلی در میان است

رویداد۲۴| مازیار وکیلی- جنگ ایران با اسرائیل بار دیگر لزوم وفاق را به مسئولان ثابت کرد. در بحبوحه جنگ اگر همراهی و همکاری مردم نبود، کشور در شرایط بسیار خطیرتری قرار می‌گرفت. به نظر می رسید صدا و سیما هم این واقعیت را درک کرده است. پخش صدای محمدرضا شجریان و معین یا با هدف جذب مخاطب بیشتر برای گرفتن ابتکار عمل اطلاع رسانی در دست بود یا با هدف ایجاد همدلی. در یکی از برنامه‌های صدا و سیما هم یک کارشناس به صورت علنی و شفاف درخواست کرد که همه اقشار جامعه حتی زنان و دخترانی که حجاب اجباری را قبول ندارند به خاطر ایران به صحنه بیایند.

با این حال خیال دست کشیدن برخی جریان ها از انحصار همچنان خام است.

در اوج جنگ ایران با رژیم صهیونیستی، رضا رشیدپور، یکی از مجریان مطرح که سابق بر این در صدا و سیما هم برنامه‌های پرمخاطبی اجرا کرده بود در توئیتی اعلام کرد حاضر است برنامه‌ای گفت‌و‌گو محور متناسب با شرایط خاص و حساس کشور بسازد. برنامه‌ای که از حضور روان شناسان و جامعه شناسان استفاده کند و پای درددل مردم خصوصاً نسل زد بنشیند. پیشنهادی که موافقت مدیران صدا و سیما را گرفت اما موفق به عبور از سد وحید جلیلی قائم مقام رئیس صدا و سیما نشد تا رشیدپور برنامه‌اش را به پلتفرم فیلیمو ببرد.

مشکل قدیمی جلیلی با رشیدپور

چند سال پیش درست در زمانی که علی فروغی (یکی دیگر از مدیران امام صادقی رسانه ملی و عامل اصلی حذف عادل فردوسی پور و ساخت برخی برنامه‌های ایدئولوژیک در سازمان) در تلاش بود تا با رایزنی زمینه حضور رضا رشیدپور و برخی محذوفان را در صدا و سیما مهیا کند، محمدرضا شهبازی که رسانه‌ها او را بسیار نزدیک به تیم وحید جلیلی در سازمان می‌دانند، در اعتراض به این تصمیم استعفا کرد. بسیاری این استعفا که در نهایت موجب شد رشیدپور از حضور در رسانه ملی انصراف دهد را یک پاتک از سوی وحید جلیلی می‌دانستند. وحید جلیلی که با شعار سلبریتی ستیزی در سازمان صدا و سیما حضور پیدا کرده بود و گفته بود: «شما نگران چه چیزی هستید؟! نگران حذف هستید؟! چطور اگر شما به مدت چهل سال، پنجاه درصد جمعیت کشور را سانسور کنید، هیچ اشکالی ندارد؛ ولی اگر یک سلبریتی که بیست سال روی آنتن بوده، شش ماه نیاید همه از بسیج دانشگاه شریف تا رسانه‌های جبهه فرهنگی انقلاب سروصدا می‌کنند؟!... همین ادبیات انتقادی حاکم تحت عنوان «نظریه جذب» این بلا را سر مدیریت فرهنگی جمهوری اسلامی آورد.» در نهایت به این نتیجه رسید برای حضور سلبریتی‌ها در ویژه برنامه نوروزی ۱۴۰۳ چیزی بین ۲۰۰ میلیون تا ۸۰۰ میلیون تومان (برای هر نفر) پرداخت کند. اقدامی که محمدحسین رنجبران مدیرکل سابق روابط عمومی صدا و سیما درباره آن نوشت: «در کمتر از دو سال و نیم بزرگواران از شعار تحول در رسانه ملی با محوریت سلبریتی زدایی رسیدند به این جا که نوروز امسال به هر سلبریتی نازنین برای آمدن روی آنتن ۲۰۰ تا ۸۰۰ میلیون تومان حق القدم دادند، آنهم از بودجه‌ای که به بهانه تغییر مسیر رسانه ملی چند برابر شده است!»

بیشتر بخوانید: پیشنهاد جنگی رضا رشیدپور به صداوسیما

جلیلی، اما این نرمش‌ها را درباره همه سلبریتی‌ها انجام نداد. رشیدپور یکی از این سلبریتی‌ها بود که مورد غضب جلیلی قرار گرفته است. دلیلش را می‌توان در مواضع سیاسی رشیدپور جست‌و‌جو کرد. مواضعی که به اصلاح طلبان و اعتدال گرایان نزدیک است. به عنوان مثال رشیدپور زمانی که سعید جلیلی در جلسه وزرای پیشنهادی مسعود پزشکیان شرکت کرد، نوشت: «گرافیست محترم بنر سایه می‌تواند در برنامه‌ی بعدی از این فرمایش مولا استفاده کند: مَنْ تَدَخَّلَ فِی مَا لَا یَعْنِیهِ لَقِیَ مَا لَا یَرْضِیهِ. [کسی که در کاری که به او مربوط نیست دخالت کند، به چیز‌هایی برمی‌خورد که او را خوشایند نیست.]» همین مواضع است که جلیلی را نسبت به رشیدپور حساس کرده و به نظر می‌رسد نفوذ جلیلی در سازمان صدا و سیما آنقدر هست که رشیدپور را از رسانه ملی دور نگه دارد.

وفاق در صدا و سیما ممکن است؟

رضا رشیدپور در شرایط خاص تلاش کرد همان چیزی را بگوید که کارشناس صدا و سیما در یکی از برنامه‌های رسانه ملی گفت. از وفاق گفت و تلاش کرد همبستگی ملی را بیشتر کند و از تعلق ایران به تمام ایرانیانی که وطن‌شان را دوست دارند، حرف بزند. از این که تقسیم بندی‌های سیاسی تنگ نظرانه در نهایت باعث از بین رفتن انسجام اجتماعی می‌شود. او شبکه‌های خارجی را هم نقد کرد و تلاش کرد تا برای مردم درباره حملات رسانه‌ای این رسانه‌ها توضیح دهد. نیازی که صدا و سیما هیچ گاه آن را درک نکرده و دقیقاً به همین خاطر است که مردم برنامه‌های این رسانه را تماشا نمی‌کنند.

جامعه امروز در کنار توان موشکی و نظامی که حافظ مرز‌ها و منافع ملی ایران است، بیشتر از هر چیز به وفاق نیاز دارد. وفاقی که ظاهراً وحید جلیلی و جریان سیاسی منتسب به او از درک آن عاجز هستند. اگر خواهان این هستیم که ملت ایران همیشه حضور پرشوری در صحنه داشته باشند. باید ملی نگاه کنیم. صدا و سیما هم اگر ادعای ملی بودن دارد باید همه مردم ایران را با تمام عقاید متنوعی که دارند در قاب خود جا دهد. نه این که در زمان بحران به یاد مردم اُفتد و بعد که بحران رفع شد در بر همان پاشنه سابق بچرخد.