چرا فرانسه فلسطین را به رسمیت شناخت؟
رویداد۲۴ | اعلام غیرمنتظره امانوئل مکرون در ۲۴ ژوئیه مبنی بر اینکه فرانسه قصد دارد در نشست مجمع عمومی سازمان ملل در ماه سپتامبر، فلسطین را بهعنوان یک کشور به رسمیت بشناسد، همه را غافلگیر کرد. او در پستی در شبکه ایکس (توئیتر سابق) نوشت: «در راستای تعهد تاریخی فرانسه به صلحی عادلانه و پایدار در خاورمیانه، تصمیم گرفتهام که فرانسه کشور فلسطین را به رسمیت بشناسد». او افزود: «صلح امکانپذیر است».
نشریه اکونومیست در گزارشی نوشته: خود این تصمیم چندان غیرمنتظره نبود. رئیسجمهور فرانسه چندین ماه بود که درباره این موضوع فکر میکرد، با رهبران منطقه مشورت کرده بود و تلاش داشت ـ گرچه تا کنون ناموفق ـ سایر کشورهای گروه هفت، بهویژه بریتانیا، را نیز با خود همراه کند.
کدام کشورها فلسطین را به رسمیت شناختهاند؟
فرانسه نخستین کشور از گروه هفت و مهمترین بازیگر دیپلماتیکی خواهد بود که چنین اقدامی را بهطور رسمی انجام میدهد. سال گذشته، ایرلند، نروژ و اسپانیا به فهرست ۱۴۷ کشوری پیوستند که تاکنون فلسطین را به رسمیت شناختهاند (فرانسه ۱۴۸امین کشور خواهد بود). دولت آلمان اعلام کرده که چنین قصدی ندارد. بریتانیا نیز در ۲۵ ژوئیه اظهار داشت که بهرسمیتشناسی فلسطین باید بخشی از یک راهحل جامعتر باشد.
حمله اسرائیل به ایران چگونه به رسمیت شناختن فلسطین را به تعویق انداخت؟
اکونومیست نوشته: پیشتر در پاریس، ایده این بود که این اعلامیه در کنفرانسی در نیویورک در ماه ژوئن و با همکاری فرانسه و عربستان سعودی با محوریت راهحل دو دولتی مطرح شود. در دهم ژوئن، محمود عباس رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین، نامهای به دو کشور میزبان ارسال کرد که در آن حملات تروریستی حماس در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ را محکوم کرده، خواستار خلع سلاح حماس شده و وعده اصلاحات در تشکیلات خودگردان را داده بود. عباس ریاست سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) را نیز بر عهده دارد؛ نهادی که در سازمانهای بینالمللی نماینده فلسطینیهاست و شامل حدود یک دوجین گروه است، اما حماس عضو آن نیست. ساف اسرائیل را بهعنوان یک کشور در مرزهای ۱۹۶۷ به رسمیت شناخته (گرچه این شناسایی را در چند نوبت به حالت تعلیق درآورده، در انتظار بهرسمیتشناسی مشابه فلسطین از سوی اسرائیل).
بیشتر بخوانید:
آیا اسرائیلیها زمین مردم فلسطین را خریدهاند؟
چرا قراردادهای صلح اسرائیل و فلسطین هیچگاه به نتیجه نرسیده است؟
مذاکرات صلح فلسطین و اسرائیل در سال ۲۰۰۰؛ بیل کلینتون به یاسر عرفات چه گفت؟
این تعهدات از سوی آقای عباس نقش کلیدی در تصمیم مکرون داشت. با این حال، بهدلیل حملات هوایی اسرائیل به ایران، برگزاری کنفرانس نیویورک در آخرین لحظه به تعویق افتاد.
با وجود این، ابعاد فاجعه انسانی در حال گسترش در غزه و ادامه بمبارانهای اسرائیل، احساس فوریت در پاریس را افزایش داد. خود مکرون نیز در سفری در ماه آوریل که در شهر العریش در نزدیکی مرز مصر با غزه با امدادگران و پزشکان دیدار کرد، بهشدت تحت تأثیر قرار گرفت. دیپلماتهای فرانسوی میگویند اکنون فرصتی برای ایجاد یک اقدام جدید و احیای روند دیپلماتیک ایجاد شده است. آنها میگویند فرانسه در کنار فلسطینیهایی ایستاده که راه «گفتوگو و صلح» را برگزیدهاند، نه کسانی مانند حماس.
واکنشها به طرح فرانسه چه بود؟
در گزارش اکونومیست آمده: واکنش اسرائیل پیشبینیپذیر و شدید بود. بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل، این اقدام را «پاداش دادن به ترور» و خطری برای «ایجاد یک نیروی نیابتی دیگر از سوی ایران، همانند آنچه غزه تبدیل به آن شد»، توصیف کرد. او افزود: «یک دولت فلسطینی در این شرایط، سکویی برای نابودی اسرائیل خواهد بود.» ایسرائیل کاتز، وزیر دفاع اسرائیل، نیز این تصمیم را «تسلیم در برابر تروریسم» خواند.
در آمریکا، متحد اصلی اسرائیل، واکنشها متنوعتر بود. مارکو روبیو، وزیر امور خارجه، این تصمیم فرانسه را «جسورانه» خواند و گفت که «تنها به تبلیغات حماس خدمت میکند و صلح را به تأخیر میاندازد». دونالد ترامپ، رئیسجمهور، با لحنی ملایمتر گفت: «خبر خوب این است که حرف او اهمیتی ندارد… او آدم خوبی است، من دوستش دارم، ولی آن حرف اهمیتی ندارد.»
آیا به رسمیت شناختن فلسطین توسط فرانسه خبر مهمی است؟
در عمل، ممکن است این تصمیم اثر ملموسی نداشته باشد، بهویژه، چون هیچگونه تحریم مشخصی علیه اسرائیل بابت عملیاتش در غزه در نظر گرفته نشده است. اما دیپلماتهای اسرائیلی نگراناند که این اقدام مقدمهای باشد بر گامهای بعدی، بهویژه از سوی کشورهای اروپایی که آمادهاند از دولت ترامپ فاصله بگیرند.
سؤال مهم تر این است که آیا این تصمیم بر مذاکرات آتشبس در جریان در قطر اثر خواهد داشت یا نه. در شامگاه روز اعلام این تصمیم از سوی مکرون، اسرائیل و آمریکا اعلام کردند که نمایندگانشان را از مذاکرات غیرمستقیم سههفتهای بازمیخوانند؛ مذاکراتی که به گفته برخی منابع، بهتدریج به توافق نزدیک میشد.
مقامات آمریکایی و اسرائیلی، حماس را مقصر بالا رفتن ناگهانی خواستهها در آخرین لحظات میدانند، بهویژه درباره اینکه نیروهای اسرائیلی در طول آتشبس ۶۰روزه موقت، تا کجا عقبنشینی کنند، و اینکه کدام زندانیان فلسطینی در ازای نیمی از گروگانهای باقیمانده اسرائیلی ـ که بیش از ۶۵۰ روز است در اسارت حماس هستند ـ آزاد شوند. حماس همچنین خواستار آزادی مبارزانی شده که در حمله مرگبار آغاز جنگ شرکت داشتند، موضوعی که برای اسرائیل خط قرمز محسوب میشود.
دیپلماتهای اسرائیلی میگویند که این خواستههای جدید حماس نتیجه کمپیم گسترده بینالمللی علیه اسرائیل بابت گزارشهای مربوط به قحطی در غزه است. یکی از آنها میگوید: «حماس احساس میکند که اکنون در مذاکرات دست بالا را دارد، چون فشارها بر اسرائیل افزایش یافته است. اعلامیه مکرون فقط باد در بادبانهای آنها خواهد انداخت.»
فرانسه از پیش واکنش اسرائیل را پیشبینی کرده بود. میشل دوکلوس، از اندیشکده مونتنی، میگوید: «مکرون همیشه سیاستی طرفدار جهان عرب داشته، که در امتداد سنت دیپلماتیک فرانسه است. با این تصمیم، او امیدوار است سایر شرکای گروه هفت را با خود همراه کند، و همچنین از سعودیها برای ایجاد یک تشکیلات خودگردان اصلاحشده، خلع سلاح حماس، و اقدامات دیگر برای افزایش اعتبار این تشکیلات، کمک بگیرد.»
ژان-نوئل بارو، وزیر امور خارجه فرانسه، قصد کشورش برای بهرسمیتشناسی فلسطین را بهطور رسمی در کنفرانس دوباره برنامهریزیشده فرانسه و عربستان در نیویورک در ۲۸ ژوئیه اعلام خواهد کرد. در همین حال، جنگ در غزه همچنان بیوقفه ادامه دارد.
مردم ايران براشون چندان جالب نيست که فرانسه شناخته يا نشناخته براى مردم ايران فعلا مسئله خودشان مهمتر از مسئله فلسطين است 
