34 سال سکوت جامعه بین الملل

رویداد۲۴-سی و چهار سال پیش در سال 1982 ارتش رژیم صهیونیستی در تجاوزی همه جانبه به لبنان با اشغال جنوب این کشور تا دروازه بیروت پیش آمد؛ درهمان زمان یک گروه مبارز شیعه با فرماندهی سید عباس موسوی راه را در منطقه خلده در ورودی بیروت بر روی نظامیان صهیونیست بست.
درهمان زمان و به دستور 'آریل شارون' وزیر جنگ وقت رژیم صهیونیستی و با حمایت نظامی آمریکا، انگلیس و فرانسه، بیروت (پایتخت لبنان) محاصره شد
و دسته ها و گروه های نامنظم لبنانی برای دفاع از کشورشان در مقابل تجاوز رژیم صهیونیستی تشکیل شدند.
جمهوری اسلامی ایران نیز در آن دوره زمانی درگیر دفاع در مقابل تجاوز رژیم بعث عراق بود، ولی در همان حین به دستور حضرت امام خمینی (ره) شماری از نیروهای ایرانی به کمک مردم مظلوم لبنان شتافتند؛ مهم ترین عامل وهدف حضور نیروهای ایرانی در لبنان انتقال صحیح افکار و دیدگاه های حضرت امام خمینی(ره) به مردم به ویژه جوانان لبنانی بود.
14 تیرماه، سی وچهار سال پیش رژیم صهیونیستی در یک اقدام تروریستی به کمک مزدورانش چهار دیپلمات جمهوری اسلامی ایران را در خاک لبنان را ربود.
چهار دیپلمات ایرانی با نام های محسن موسوی کاردار سفارت ایران در بیروت، احمد متوسلیان وابسته نظامی سفارت، کاظم اخوان خبرنگار و عکاس خبرگزاری جمهوری اسلامی وتقی رستگار مقدم راننده سفارت که درتابستان سال 61 از دمشق عازم بیروت بودند درچهل کیلومتری شمال این شهر ابتدا توسط نیروهای فالانژ لبنان ربوده شده و سپس تحویل نظامیان رژیم صهیونیستی داده شدند که تاکنون از سرنوشت آنان اطلاعی در دست نیست.
این در حالی است که در آن زمان، ارتش رژیم صهیونیستی به لبنان حمله کرده بود و حزب فالانژ، همکاری نزدیکی با این رژیم اشغالگر داشت. اگرچه ابتدا گفته می‏شد که سیدمحسن موسوی کاردار جمهوری اسلامی ایران در بیروت و همراهانش به شهادت رسیده اند، اما شواهد و مدارک موجود، حاکی از آن است که آنها در اسارت رژیم صهیونیستی می‏باشند.
با وجود اقدامات متعدد جمهوری اسلامی، برای آزادسازی دیپلمات‏ها و اتباع خود از چنگال رژیم صهیونیستی، این رژیم تاکنون تن به این کار نداده است.
تلاش های صورت گرفته دراین سال ها چه از سوی دولت لبنان وچه از سوی برخی نهادهای مسئول بین المللی در پیگیری موضوع از جمله نامه مورخ 13 سپتامبر 2008 دولت لبنان به دبیرکل وقت سازمان ملل درتایید ربوده شدن آنان در خاک لبنان، بار دیگر بر شرایط اشغال لبنان توسط رژیم صهیونیستی در آن زمان و نقش و مسئولیت حقوقی آن رژیم در این رابطه تاکید کرده است .
ایران با توجه به شواهد و قرائن موجود مبنی برربایش این افراد توسط مزدوران رژیم صهیونیستی و انتقال آنان به داخل سرزمین های اشغالی، از دبیرکل سازمان ملل، صلیب سرخ جهانی و دیگر نهادهای حقوق بشری بارها خواسته است تا به وظیفه قانونی خود در این راستا عمل کنند و با اعمال فشار به رژیم صهیونیستی زمینه آزادی این عزیزان را فراهم سازند.
رونامه السفیر لبنان در سال های گذشته در این خصوص نوشت که دیپلمات های ایرانی به دلیل مسدود شدن راههای اصلی به وسیله نیروهای اسراییلی و شبه نظامیان (فالانژ)، پس از ورود از سوریه به لبنان از جاده فرعی ارز، کوره وبرباره به سوی بیروت درحرکت بودند که در 'برباره'(شمال بیروت) ربوده و پس از آن به فرماندهی شخصی به نام «راجی عبدو» به کرنیتا انتقال یافتند.
اتومبیل این دیپلمات ها پس از مدتی در نزدیکی طرابلس، در شمال لبنان یافته شد.
سید حسن نصرالله بارها اعلام کرده که این افراد در سرزمین های اشغالی در اسارت هستند، در مقابل سمیر جعجع فرمانده سابق فالانژهای لبنان ادعا کرده که این افراد پس از دستگیری (بدون آنکه تحویل اسرائیل شوند) توسط نیروهای او کشته شده اند.
ادعای سمیر جعجع در حالی عنوان می شود که 'غضنفر رکن آبادی' سفیر سابق ایران در بیروت (که سال گذشته در فاجعه منا کشته شد) دو سال پیش در رد ادعای جعجع در گفت وگو با شبکه خبری العالم اظهار داشت: هیچ سندی پیدا نشده که دال بر شهادت این دیپلمات های ایرانی در خاک لبنان یا کشورهای دیگر باشد، بلکه برعکس دلائل و شواهد زیادی مبنی زنده بودن آنها وجود دارد.
سفیر سابق ایران در بیروت گفته بود که دیپلمات های ایرانی زمانی که در خاک لبنان ربوده شدند به سرزمین های اشغالی منتقل شده وهم اکنون در زندان های رژیم صهیونیستی به سر می برند.
در حالی که ملت ایران و خانواده های این عزیزان هم چنان چشم به راه بازگشت آن ها به میهن اسلامی هستند ،محافل بین المللی تاکنون پس از34 سال هیچ اقدام جدی برای پی گیری این مساله نکرده اند و رژیم صهیونیستی نیز همواره دراین باره سکوت کرده است.
انتظار است سازمان های بین المللی و حقوق بشری که همواره ادعای حمایت از حقوق انسان ها را دارند، پس از بیش از سه دهه از ربوده شدن این چهار دیپلمات ایرانی با فشار بر رژیم صهیونیستی موجبات آزادی آنها را فراهم نمایند.
ایران همچنان بر پیشنهاد خود مبنی بر تشکیل یک کمیته حقیقت یاب بین المللی برای روشن شدن ابعاد این حادثه تاکید دارد.