شیوه‌ی علاقه‌مندکردن کودکان به مدارس
رویداد۲۴ مدرسه رفتن در هر برهه‌ای و برای همه دشوار است و گمان نمی‌کنیم حتی درس‌خوان‌ترین بچه‌ها هم دوست داشته باشند به مدرسه بروند آن هم با سیستم آموزش و پرورش نابه‌سامان و ناکارآمد کشور ما. این موضوع همیشه وجود داشته است و همه ما در این زمینه تجاربی داریم، اما این مسئله در دوران پساکرونا و پس از آن‌که دانش‌آموزان ماه‌ها مدرسه نرفته‌اند بسیار دشوار شده است.
به نظر می‌رسد نداشتن اشتیاق برای رفتن به مدرسه یکی از چالش‌های مهم آموزش و پرورش در سال تحصیلی پیش‌رو باشد. برای این کار باید ذهن دانش‌آموزان را آگاه کنیم و در این مورد خانواده‌ها و مربیان و سیستم آموزشی همه باید دست به دست هم دهند و در این راستا گام بردارند.
به گزارش جامعه ۲۴، این موضوعی نیست که تنها شامل ایران باشد. چندی پیش نیویورک‌تایمز در این زمینه مطلبی منتشر کرد و از نبود اشتیاق برای بازگشتن دانش‌آموزان به مدرسه ازسوی آن‌ها و البته خانواده‌ها خبر داد و از مسئولان خواست به این موضوع توجه بیشتری نشان دهند و راهی برای آن پیدا کنند.
به نظر می‌رسد دنیا پس از عبور از همه‌گیری کرونا امروز با موضوع دشواری به نام نداشتن اشتیاق دانش‌آموزان به رفتن مدرسه و آموزش حضوری روبه‌روست معضلی که باید هرچه زودتر برای آن کاری کرد، موضوعی که یک شبه حل نخواهد شد و نیازمند کار مستمر است.
راهکارهایی برای تشویق بچه‌ها برای رفتن به مدرسه
امروز کارشناسان از عبارت و اصطلاحی به نام ذهن‌آگاهی سخن می‌گویند چیزی که به نظر می‌رسد می‌تواند برای این معضل راه‌گشا باشد. یکی از راهکارهای اساسی، آموزش ذهن‌آگاهی است که می‌تواند در افزایش انگیزش نسبت به تحصیل و افزایش خوش‌بینی تحصیلی دانش‌آموزان (اعتماد اجتماعی، تاکید تحصیلی و احساس هویت) نقش پررنگی داشته باشد.
ذهن‌آگاهی چیست؟
ذهن‌آگاهی به این معنیست که ما متوجه آن‌چه اکنون در ما و محیط اطرافمان وجود دارد و درحال رخ دادن است باشیم بدون این‌که نسبت به آن داوری و قضاوت خاصی داشته باشیم. در واقع ما با ذهن‌آگاهی می‌توانیم افکار و احساسات خود را مدیریت کنیم. استفاده از این مهارت می‌تواند در درک ما نسبت به خود و دنیای اطرافمان تاثیر زیادی داشته باشد.
در این کار باید والدین و آموزگاران هم دست به کار شوند و دست به تشویق دانش‌آموزان زنند و استرس نمره و نگرانی از روند تحصیل را از او بگیرند.
آموزگاران و پدر و مادر باید به فرزند خود این اطمینان را بدهند که اگرچه ممکن است درس خواندن دشوار باشد، اما آن‌ها با تمام توان در کنار او هستند و او می‌تواند همواره از حمایت‌های آن‌ها بهره بگیرد.
حمایت پدر و مادر در مدرسه
یکی از راهکارهای مهم و تاثیرگذار این است که پدر و مادر خود در مدرسه فرزندشان نقش فعال داشته باشند. این کار دانش‌آموز را برای رفتن به مدرسه و حضور در آن تشویق و همچنین استرس و نگرانی را از او دور می‌کند.
از سوی دیگر پدر و مادر باید مدام از مدرسه فرزند خود و همچنین دوران مدرسه خود صحبت کنند و از آن زمان به نیکی و خاطرات خوب یاد کنند.
غر زدن‌های دانش‌آموز را نادیده بگیرید
همان‌گونه‌که اشاره کردیم شما تلاش خود را به‌عنوان پدرومادر و آموزگار آغاز کنید و در این میان نسبت به غر زدن‌های فرزندتان نسبت به نداشتن علاقه به مدرسه بی‌توجه باشید.
تلاش کنید تمرکز خود را بر روی سخنان مثبت او از مدرسه بگذارید و به محض شنیدن کوچک‌ترین سخنی در مورد نکته‌ای مثبت از مدرسه آن را پررنگ کنید و درباره آن با هم صحبت کنید. تلاش کنید در مورد نظرات مثبت و علاقه او به مدرسه رفتن به او پاداش دهید و تشویق کنید.
در فرزندتان انگیزه به‌وجود آورید
این‌که بخواهید به زور کودک و فرزندتان را به مدرسه بفرستید راهی جز بیراهه‌رفتن را انتخاب نکرده‌اید. فرض کنید خانه شما آتش گرفته است خانه‌ای که مامن شماست و آن را دوست دارید، اما اکنون آتش گرفته است شما هیچ انگیزه‌ای برای رفتن به داخل آتش ندارید و تنها از دور آن را نظاره می‌کنید و البته افسوس می‌خورید و ناراحتید، اما اگر وسیله یا شخصی از خانواده‌تان در خانه باشد شما به آتش نمی‌اندیشید بلکه به درون آن می‌روید تا فرد یا شی مورد علاقه خود را نشان دهید.
این به معنی داشتن انگیزه واقعیست. شما باید برای دانش‌آموز و فرزندتان هم چنین انگیزه‌ای به‌وجود آورید و انگیزه ملموسی برایش به‌وجود آورید نه آینده‌ای که دور است.
زمان خداحافظی را کوتاه کنید
موضوع دیگر این است که تلاش کنید درباره مدرسه نرفتن وارد بحث و مجادله نشوید. فرزند شما می‌داند که باید به مدرسه برود بنابراین اگر در این باره مدام حرف زدید و گفتگو کردید و کار‌هایی که در بالا به آن اشاره کردیم انجام دادید وارد بحث نشوید، گویی چیزی نمی‌شنوید.
بحث را عوض کنید و ساعت مشخصی برای خواب تعیین کنید. ساعتی بین ۸ تا ۹ تا فرزندتان بتواند خواب کافی داشته باشد و به هنگام رفتن هم زمان خداحافظی را کوتاه کنید تا او فرصت بهانه آوردن نداشته باشد. حتی اگر فرزندتان پیش از رفتن به مدرسه گریه کرد، کوشش نکنید با بغل گرفتن‌های متناوب وی را از رفتن به مدرسه بازدارید. می‌توانید یک بار او را در آغوش بگیرید و ببوسید و به او بگویید که بعدازظهر او را می‌بینید.
