مدیران همه رنگ

بدون شک مدیریت یک علم است و در جوامع دمکراتیک اصل انتخاب مدیران را بر صلاحیت و تخصص می گذارند اما در جوامع  غیر متمدن اصل را بر میزان وابستگی تعریف می کنند به این معنی که هرچه شخص در بستر وابستگی بیشتر غرق شود جایگاه والاتری خواهند یافت که برای این مدیران می توان به داستانی از زبان عامه برای یک از هم بازی های مرحوم دکتر مصدق بیان می شود اکتفا نمود : « گویا بعداز اخذ پُست نخست وزیری دکتر مصدق یکی از دوستانش از مشهد خدمت ایشان می رسد و درخواست کار می کند ایشان هم به وزیر وقت دستور می دهد نام برده را استخدام کنند. وزیر هم طی یک نامه به مسئولان مربوطه دستورات لازم را می دهد و در دایره گزینش مشخص می گردد دوست مرحوم مصدق حتی نمی تواند آبدارچی باشند. دوست دکتر مصدق بعد از چند صباحی خدمت ایشان می رسد و ابراز دلنگرانی می کند که هنوز بیکار است؛ نخست وزیر پیگیری دستور صادره¬ می شود و پس از اخذ نتیجه جوابی به وزیر وقت می دهد که برای مدیران همه رنگ( یعنی آنان که هنوز حفظ شأنیت سیاسی برایشان مهم نیست و در هر دولتی به نیت مدیر ماندن هر اقدامی انجام خواهند داد.) قابل تعامل است. دوستم را مدیر کنید چون مدیران بجز امضاء کردن هیچ کار دیگری بلد نیستند.

هدف از ذکر داستان فوق ابراز جایگاه برخی به نام مدیرانی بود که آستانه سفارش برای خود را به جایی رسانده اند که تغییر رنگ، فکر و دولت در حذف ایشان از صندلی ریاست هیچ تآثیری ندارد چون ایشان کاملا توهم مدیریت را داشته و مثل فلانی که باورش شده بود می تواند مدیریت دنیا را انجام بدهد و تمام تحریم ها کاغذ پاره ای بیش نیست و دولتش پاک¬ترین دولت است اما در وادی عمل دیدم که چه دکترهائی که در آخر فقط مدرک تحصیلی شان حاجی شد.

چه بزرگواران دست پاکی که دزد از آب درآمدند و چه سینه چاک هائی که بعد از انتخابات ریاست جمهوری1392 عاشق رنگ بنفش شدند و علم دار دولت تدبیر و امید.

در دنیای طبیعت اکثر حیوانات توانائی استتار را دارند و این موجودات برای فرار از دست دشمن و حفظ زندگی چنین اقدامی را انجام می دهند و مدیران رنگین کمانی دیار ما نیز برای حفظ صندلی و به بیراه بردن اداره ای که ایشان سکان دارش هستند از هر کاری خود داری نمی کنند.

مدیریت در کشور هنوز به مرز تخصص نرسیده است و با داشتن لینک مرتبط، بسیار ساده می توان در رإس امور در هر بستر از زمان مدیر بود دیگر فرقی نمی کند با جکمه آمده باشی یا با کراوات؛ اصل بر میزان سفارش است و بدبختانه مدیران سفارشی نگنین ترین کارنامه را داشته و بدون شک خواهند داشت و مسئولان رتبه بالای کشوری هم با علم به این حادثه شوم هنوز هم به حمایت از لُمپنیست مدیریتی ادامه می دهند و اینگونه از زاد و ولد مدیران همه رنگ در کشور هر روز روبه افزایش است.

*روزنامه نگار