نقد و بررسی سریال بلایای کوچک با بازی درخشان دایان کروگر | مادرانگی فراتر از قالب کلیشه‌‌ها

رویداد۲۴ |  سریال «بلایای کوچک ۲۰۲۵» (Little Disasters) به کارگردانی ایوا سیگورداردوتیر از شبکه پارامونت پلاس است که بر اساس رمان پرفروش سارا وان ساخته شده. این سریال با بازی دایان کروگر (Diane Kruger)، جو جوینر (Jo Joyner) و گروهی از بازیگران مطرح، به‌عنوان یک تریلر روان‌شناختی پیچیده توصیف شده که به دوستی‌های زنانه و مادرانگی می‌پردازد.مادرانگی تجربه‌ای پیچیده است؛ پر از شادی و عشق، اما در عین حال همراه با ترس، تنهایی و گاهی وحشت محض که همین آن را به موضوعی مناسب برای پرداختن در آثار نمایشی و سینمایی تبدیل می‌کند. با این بخش از معرفی فیلم همراه باشید. 

داستان سریال بلایای کوچک

این سریال اقتباسی است از رمان «بلایای کوچک» نوشته سارا وان، نویسنده‌ی کتاب "کالبدشکافی یک رسوایی" (Anatomy of a Scandal). داستان این سریال بر دوستی‌ای ده‌ساله بین جس، لیز، مل و شارلوت تمرکز دارد؛ چهار زن باردار که تنها نقطه اشتراک‌شان، تاریخ زایمان‌شان است.

ماجرا از آنجا آغاز می‌شود که جس دختر نوزادش را با آسیبی به سر به بیمارستان می‌بر. آسیبی که نمی‌تواند توضیح قانع‌کننده‌ای برای آن بدهد. دوست صمیمی‌اش، لیز، که پزشک اورژانس بیمارستان است، باید تصمیمی حساس بگیرد: آیا باید خدمات اجتماعی را درگیر کند و احتمالاً آینده دوستش را به خطر بیندازد یا نه؟ این تصمیم زنجیره‌ای از اتفاقات را رقم می‌زند که می‌تواند خانواده‌ها و دوستی‌ها را نابود کند.

بیشتر بخوانید: نقد و بررسی فیلم چشمه جوانی با حضور ناتالی پورتمن| تقلید بی‌روح گای ریچی از ایندیانا جونز؛ یک ماجراجویی بی‌جان

با پیش رفتن داستان، پیامد‌های تصمیم‌های جس و لیز روشن می‌شود؛ روابط فرو می‌پاشند و قضاوت‌های نهان‌شده بین دوستان سربرمی‌آورند. با آشکار شدن حقیقت، زخم‌های کهنه و ناامنی‌های عمیق‌تر به سطح می‌آیند و زنان تلاش می‌کنند بفهمند واقعاً چه بر سر کودک جس آمده است.

شخصیت پردازی در سریال بلایای کوچک

دایان کروگر در نقش جس، تصویری چندلایه و انسانی از مادری ارائه می‌دهد که همزمان عاشق فرزندش است و از مسئولیت مادری گاهی فرسوده و درمانده. بازی درخشان او، جس را از قالب کلیشه‌ای «مادر کامل» بیرون می‌کشد و به بیننده نشان می‌دهد که مادری، مانند هر تجربه انسانی دیگر، پر از خطا، تناقض و تردید است. در سوی دیگر، جو جوینر در نقش لیز، با دقت و احساساتی کنترل‌شده، تضاد درونی زنی را به نمایش می‌گذارد که بین تعهد حرفه‌ای و ارزش‌های شخصی‌اش گرفتار شده.

نقد سریال بلایای کوچک

از نقاط قوت سریال، نگارش فیلمنامه‌ای است که توسط روث فاولر و آماندا دوک نوشته شده و با وفاداری به لحن و پیام کتاب، موفق شده‌اند فضایی بی‌نهایت واقعی و ملموس بیافرینند. دیالوگ‌ها صادقانه‌اند، اتفاقات به‌دور از اغراق رخ می‌دهند و درون‌مایه‌های اثر از جمله فشار‌های اجتماعی بر مادران، نابرابری جنسیتی، و ریاکاری‌های پنهان در روابط دوستانه بدون داوری مستقیم، اما بسیار پرقدرت مطرح می‌شوند.

کارگردانی اثر، ضمن بهره‌گیری از قاب‌های بسته و نورپردازی سرد، تنش و اضطراب جاری در داستان را تقویت می‌کند. مخاطب از همان دقایق آغازین احساس می‌کند که چیزی نگران‌کننده در فضا جریان دارد. موسیقی متن نیز، به‌جای آن‌که خودنمایی کند، به شکلی ظریف و تاثیرگذار با احساسات شخصیت‌ها همراه می‌شود.

در کنار بازیگران اصلی، حضور چهره‌هایی، چون شلی کان در نقش شارلوت و امیلی تاف در نقش مل، لایه‌های متنوع‌تری به داستان اضافه می‌کند. هر کدام از این زنان، نمونه‌ای از شیوه‌های مختلف برخورد با مادری، هویت و روابط انسانی هستند. شارلوت، وکیلی جاه‌طلب است که قدرت و موفقیت را بر هر چیز دیگری مقدم می‌داند، و مل، زنی آزاد و بی‌قید که سعی دارد قید و بند‌های سنتی را نادیده بگیرد، اما هر دو، در لایه‌های درونی‌شان با زخم‌هایی قدیمی و نیاز‌هایی نادیده‌گرفته‌شده دست‌وپنجه نرم می‌کنند.

یکی دیگر از دستاورد‌های قابل توجه سریال «بلایای کوچک» این است که با وجود پرداختن به موضوعاتی سنگین و دردناک، دچار کلیشه‌زدگی یا ملودرام‌گرایی نمی‌شود. برخلاف بسیاری از آثار مشابه، داستان بیش از آنکه در پی ارائه پاسخ باشد، پرسش‌هایی عمیق درباره نقش‌های جنسیتی، قضاوت اجتماعی، و معنای واقعی دوستی مطرح می‌کند.

در مجموع، «بلایای کوچک» اثری است که باید دیده شود  نه فقط به خاطر بازیگران درخشان و روایت جذاب، بلکه برای آنکه آینه‌ای صادق در برابر بسیاری از تجربه‌های زنانه در دنیای معاصر است. این سریال از ما می‌پرسد: در جهانی پر از فشار، آیا می‌توان مادری کرد بدون آنکه شکسته شد؟ و آیا ممکن است دوستی‌ای که با عشق آغاز شده، در سایه قضاوت، دوام بیاورد؟ پاسخ این پرسش‌ها را باید در چشم‌های جس، لیز و دیگر زنان این داستان جست‌و‌جو کرد زنانی که با تمام کاستی‌هایشان، واقعی‌اند، درد می‌کشند و دوست دارند.