موشک هایپرسونیک عقاب سیاه آمریکا | موشکی با قابلیت حمله دقیق دوربرد

رویداد۲۴| حسین فلاحی: دارک ایگل یا "عقاب سیاه" (Dark Eagle)، اولین سامانه موشکی هایپرسونیک عملیاتی ارتش ایالات متحده است که رسماً با عنوان سلاح هایپرسونیک دوربرد (LRHW) شناخته می‌شود. دارک ایگل یک سامانه تسلیحات موشکی هایپرسونیک غیر هسته‌ای و زمینی است که تحت ابتکار وزارت دفاع ایالات متحده توسعه یافته است.

تاریخچه عقاب سیاه

خاستگاه این سامانه موشکی به پروژه‌های هایپرسونیک قبلی ایالات متحده مانند وسیله نقلیه با فناوری فراصوت-۲ (HTV-۲) و سلاح پیشرفته هایپرسونیک (AHW) برمی‌گردد که پایه و اساس توسعه یک بدنه گلاید مانورپذیر با قابلیت پرواز پایدار در سرعت‌های هایپرسونیک بود. این برنامه‌ها به طراحی بدنه گلاید مشترک هایپرسونیک (C-HGB)، عنصر اصلی سیستم فعلی، کمک کردند.

در سال ۲۰۱۸، پنتاگون رسماً سلاح‌های هایپرسونیک را به عنوان بخشی از دستور کار نوسازی استراتژیک خود در اولویت قرار داد. این پروژه بخاطر پیشرفت سریع رقبای همتای خود مانند چین و روسیه که هر دو شروع به استفاده از سیستم‌های هایپرسونیک مانند دانگ فنگ -۱۷ و آوانگارد کرده بودند تشدید شد. در همان سال، ارتش ایالات متحده با نیروی دریایی این کشور برای توسعه مشترک C-HGB، یک وسیله نقلیه بدون موتور و مانورپذیر که از یک بوستر سوخت جامد پرتاب می‌شد، همکاری کرد.

در مارس ۲۰۲۰، ایالات متحده با موفقیت اولین آزمایش پرواز C-HGB را انجام داد و زمینه را برای ادغام آن در یک سیستم عملیاتی فراهم کرد. سیستم سلاح هایپرسونیک دوربرد شامل سه جزء اصلی پلتفرم پرتابگر متحرک، یک مجموعه تقویت‌کننده موشک و C-HGB است. لاکهید مارتین به عنوان پیمانکار اصلی، بر پرتابگر، کنترل آتش و یکپارچه‌سازی کلی موشک نظارت دارد. در ۲ آگوست ۲۰۲۴، دارک ایگل در طول رزمایش بامبو ایگل  ۲۴-۳ در پایگاه نیروی هوایی نلیس، نوادا، به طور عمومی به نمایش گذاشته شد.

قابلیت عقاب سیاه

سامانه موشکی بسیار پیشرفته برای انجام حملات دقیق علیه اهداف با ارزش بالا و حساس طراحی شده است. دارک ایگل به گونه‌ای طراحی شده است که قابلیت حمله دقیق دوربرد، متحرک، بقاپذیر و واکنش سریع را برای ارتش ایالات متحده فراهم کند. ماموریت این سیستم نفوذ و خنثی‌سازی محیط‌های ضد دسترسی/انکار منطقه‌ای (A۲/AD) و هدف قرار دادن تهدیدات با ارزش بالا است.

سیستم پرتابگر عقاب سیاه

موشک هایپرسونیک دارک ایگل از یک پرتابگر جاده‌ای متحرک (TEL) بر روی یک تریلرM۸۷۰ ارتقاء یافته ساخته شده و توسط یک کامیون تاکتیکی سنگین با قابلیت تحرک گسترده یدک کشیده می‌شود، پرتاب می‌شود. هر پرتابگر جاده‌ای متحرک مجهز به دو لوله پرتاب موشک است که امکان پرتاب‌های سریع و متوالی را فراهم می‌کند. سیستم پرتابگر به گونه‌ای طراحی شده است که به سرعت مستقر، جابجا و پنهان می‌شود و انعطاف‌پذیری عملیاتی و قابلیت بقا در میدان نبرد را به حداکثر برساند.

عناصر پشتیبانی کننده یک باتری دارک ایگل شامل مرکز عملیات باتری است که فرماندهی، کنترل، ارتباطات و هدف‌گیری را مدیریت می‌کند؛ سیستم‌های ارتباطی اختصاصی برای هماهنگی آتش شبکه‌ای؛ و خودرو‌های بارگیری و تدارکات مجدد. این ساختار ماژولار باتری تضمین می‌کند که سلاح هایپرسونیک دوربرد می‌تواند به صورت مستقل یا به عنوان بخشی از یک شبکه حمله مشترک عمل کند.

قابلیت جابجایی یکی از ویژگی‌های اصلی سیستم پرتابگر است. توانایی جابجایی سریع پرتابگرها، هدف‌گیری آنها توسط دشمن را سخت می‌کند و به این سیستم اجازه می‌دهد تا به صورت تهاجمی یا در حالت بازدارندگی از راه دور استفاده شود. این پلتفرم‌های متحرک جاده‌ای، دارک ایگل را نه تنها در داخل خاک ایالات متحده، بلکه در پایگاه‌های عملیاتی خط مقدم یا خاک متحدان قابل استقرار می‌کند.

موشک عقاب سیاه

موشک هایپرسونیک دارک ایگل از یک موشک تقویت‌کننده سوخت جامد دو مرحله‌ای و بدنه گلاید مشترک هایپرسونیک (CHGB) تشکیل شده است. پس از پرتاب، تقویت‌کننده، موشک را به سرعت هایپرسونیک می‌رساند و سپس بدنه گلاید را آزاد می‌کند. سپس گلاید دوباره وارد جو می‌شود و به سمت هدف خود مانور می‌دهد. شکل و ترکیب وسیله گلاید به آن امکان می‌دهد تا در حین مانور در مسافت‌های طولانی، پایداری و سرعت خود را حفظ کند.

بدنه‌ی گلاید مجهز به یک کلاهک انفجاری متعارف با قدرت انفجار بالا است که قادر به انهدام اهداف سخت یا عمیقاً دفن شده است. اگرچه این موشک کلاهک هسته‌ای حمل نمی‌کند، اما سرعت و دقت فوق‌العاده آن، تأثیر تخریبی بالا به آن می‌دهد.

موتور موشک هایپرسونیک عقاب سیاه

نیروی محرکه موشک دارک ایگل توسط یک موشک تقویت‌کننده سوخت جامد دو مرحله‌ای تأمین می‌شود که مسئول شتاب‌دهی به C-HGB تا سرعت‌های مافوق صوت قبل از جداسازی است. هنگامی که بدنه گلاید جدا می‌شود، هیچ نیروی محرکه‌ای ندارد. در عوض، برای حفظ نیروی بالابری و کنترل در جو، به ارتفاع، زاویه ورود مجدد و شکل آیرودینامیکی خود متکی است. سرعت‌های به‌دست‌آمده بسته به مسیر پرواز و پارامتر‌های ماموریت، بین ۵ تا ۱۷ ماخ تخمین زده می‌شوند. سرعت‌های نهایی به اندازه کافی بالا هستند که انرژی جنبشی قابل توجهی را در هنگام برخورد تولید کنند.

بدنه گلاید هایپرسونیک مشترک دارای حسگر‌های داخلی است که قادر به اجرای هدایت دنبال‌کننده زمین یا هدایت نهایی، احتمالاً شامل تصویربرداری یا جستجوگر‌های مادون قرمز است. این سیستم‌ها به موشک اجازه می‌دهند تا با دقت اندازه‌گیری شده بر حسب متر به اهداف برخورد کند و اثربخشی بالا را در برابر اهداف ثابت و متحرک تضمین می‌کند.

معماری هدایت این سلاح در برابر پارازیت، جعل و تداخل الکترومغناطیسی مقاوم شده است و امکان هدف‌گیری قابل اعتماد را در محیط‌های الکترونیکی به شدت رقابتی فراهم می‌کند. هدف‌گیری مجدد ممکن است قبل از پرتاب از طریق شبکه‌های فرماندهی امن امکان‌پذیر باشد، اما پس از جدا شدن بدنه گلاید و ورود به مرحله نهایی پرواز، بعید است.

مشخصات فنی کلی موشک هایپرسونیک Dark Eagle

نوع: سامانه موشکی هایپرسونیک

اپراتور: ایالات متحده

کشور طراح

 ایالات متحده پیمانکار اصلی: لاکهید مارتین
 بدنه گلاید: آزمایشگاه‌های ملی ساندیا
 پیشرانه بوستر: ایروجت راکتداین

خودروی پرتابگر: تریلر M۸۷۰، که توسط یک کامیون تاکتیکی سنگین با قابلیت تحرک گسترده یدک کشیده می‌شود

سیستم‌های هدایت: سیستم ناوبری اینرسی با جی پی اس

وزن موشک: وزن کل سیستم تخمینی بین ۱۵۰۰۰ تا ۱۶۰۰۰ کیلوگرم (شامل بوستر و بدنه گلاید؛ شکل دقیق طبقه‌بندی شده است)

سرعت موشک: بالای ۵ ماخ، احتمالاً به ۱۷ تا ۲۰ ماخ در طول فاز گلاید بسته به مسیر و ارتفاع می‌رسد.

برد موشک: بیش از ۲۷۷۵ کیلومتر

ابعاد موشک| طول: ۱۱ تا ۱۴ متر؛ عرض: ۰.۹ تا ۱.۱ متر؛ ارتفاع پرتابگر: هنگام نصب بیش از ۱۰ متر