از کودکی تا قهرمانی؛ مسیر دشوار دمبله

دمبله مسیر پرچالش حرفه‌ای‌اش را پشت سر گذاشت و موفق شد با پشتکار و الهام گرفتن از بزرگان، توپ طلای ۲۰۲۵ را به مادرش تقدیم کند.

رویداد۲۴| عثمان دمبله، ستاره فرانسوی پاری سن ژرمن، با پشت سر گذاشتن لامین یامال، توانست توپ طلای سال ۲۰۲۵ را از آن خود کند. این موفقیت بزرگ پس از فصلی درخشان و قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا به دست آمد؛ فصلی که بسیاری آن را بهترین دوران حرفه‌ای این بازیکن ۲۸ ساله می‌دانند.

دمبله پس از کسب توپ طلا، مصاحبه مفصلی با فرانس فوتبال انجام داده که بخش‌هایی از آن منتشر شده است.

اولین تبریک؛ از مسی تا هم‌بازی‌های قدیمی

دمبله در گفت‌و‌گو با مجله فرانس فوتبال گفت:

اولین کسی که به من تبریک گفت، لیونل مسی بود. همچنین ژاوی، لوییس سوارز و بسیاری از بازیکنان سابق بارسلونا پیام دادند و خیلی خوشحال بودند. از پاری سن ژرمن هم اشرف، لوئیس انریکه و لوئیس کامپوس تبریک گفتند. هم‌بازیانم بیشتر با پیامک در تماس بودند.

رویایی که از کودکی شروع شد

دمبله توضیح داد:

وقتی کودک بودم، رویای توپ طلا را داشتم، اما بعد‌ها هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم روزی آن را ببرم. وسواس ذهنی‌ام نبود. با این حال، وقتی تقریباً همه جام‌ها را می‌بری و لیگ قهرمانان را فتح می‌کنی، طبیعتاً در میان بهترین‌های دنیا قرار می‌گیری.

عبور از مصدومیت‌ها و سختی‌ها

او درباره دوران پرچالش بارسلونا گفت:

در بارسا خیلی مصدوم شدم. فصل ۲۰-۲۰۱۹ فقط پنج بازی انجام دادم. هرچه می‌گذشت، تعداد مصدومیت‌ها بیشتر می‌شد. اما هیچ‌وقت به فوتبالم شک نکردم. مطمئن بودم دوباره برمی‌گردم. حالا در ۲۸ سالگی بدنم را به خوبی می‌شناسم. همیشه استعداد داشتم، فقط باید بدنم اجازه می‌داد که آن را نشان بدهم.

نگاه متفاوت به «بهترین بازیکن جهان»

دمبله تأکید کرد:

این عنوان برایم معنای خاصی ندارد. هر هفته می‌تواند تغییر کند. یک بازی ضعیف باشی، می‌گویند فاجعه‌ای؛ بازی بعد بدرخشی، می‌گویند بهترین جهان. توپ طلا پاداش یک فصل استثنایی است، نه یک عمر.

پاسخ به انتقاد‌ها و تمسخر‌ها

از انتقاد‌ها و تمسخر‌ها ناراحت نمی‌شدم. به سبک خودم بازی کردم. اگر دوست داشته باشی، عالی؛ اگر نه، مهم نیست. البته دوست داشتم گل‌های بیشتری بزنم، اما همیشه این‌طور بازی می‌کردم.

بدون پشیمانی از مسیر حرفه‌ای

هیچ‌وقت از چیزی پشیمان نشدم. مشکلات فیزیکی سخت بودند، اما باعث شدند بیشتر یاد بگیرم و قوی‌تر شوم. توپ طلا برای یک فصل است، نه برای ده سال. هر فصل دوباره از صفر شروع می‌شود.

بیشتر بخوانید: فاصله دمبله تا رقیب اسپانیایی‌اش در توپ طلا چقدر بود؟

تقدیم به خانواده

دمبله توپ طلای خود را به خانواده‌اش تقدیم کرد:

همه خوشحال بودند؛ چه آنهایی که حضور داشتند و چه کسانی که نبودند. این جایزه برای آنها و خصوصاً یک شخص خاص است: مادرم که مرا به تنهایی بزرگ کرد. این توپ طلا متعلق به اوست.