ابهام بزرگ در لیست کی‌روش/ در غیبت کاوه و جلال

رویداد۲۴ خط خوردن سیدجلال حسینی، ووریا غفوری، سیدحسین حسینی و کاوه رضایی انتقادهای زیادی را در پی داشت و احتمالا اگر کی‌روش با این لیست نتایج خوبی در جام جهانی نگیرد هجمه سنگینی به سویش روانه خواهد شد.

سیدجلال حسینی شاید به واسطه سن و سالش جایی در ترکیب اصلی تیم ملی پیدا نمی‌کرد اما می‌توانست وزنه روحی مناسبی برای بازیکنان جوان‌تر باشد. تجربه در جام جهانی حرف اول را می‌زند. یک بازیکن باید بتواند از لحاظ روانی خودش را با مسابقات بزرگی مثل جام جهانی تطبیق دهد و بعد به فکر مسائل جسمی و تاکتیکی باشد.

منهای پژمان منتظری که سابقه حضور در جام جهانی قبلی را دارد خط دفاعی ایران بسیار جوان است. نه خانزاده، نه پورعلی گنجی و نه چشمی و حسینی سابقه حضور در میدان‌های بزرگ را ندارند. از طرف دیگر نام قلی‌زاده در خط دفاع به چشم می‌خورد. به نظر می‌رسد کی‌روش روی او به عنوان دفاع چپ ذخیره حساب باز کرده است. این‌که قلی‌زاده چقدر می‌تواند در این پست به کیروش کمک کند سوال بزرگی است که فقط خود کی‌روش جوابش را می‌داند.

این درست که در لیگ ایران با کمبود دفاع چپ مطمئن روبه‌رو هستیم و تیم‌های تراز اول ایرانی از بازیکنان غیرتخصصی در این پست استفاده می‌کنند اما این‌که ما قلی‌زاده را به عنوان وینگر چپ تکنیکی درگیر کارهای دفاعی کنیم چندان منطقی به نظر نمی‌رسد. حالا که کی‌روش تصمیم گرفته خط دفاعی تیم ملی را جوان کند، می‌شد از نورافکن به عنوان ذخیره میلاد محمدی استفاده کرد. نورافکن حداقل یک فصل در این پست بازی کرده است. اما برای این‌که به تحلیل درست‌تری از لیست کی‌روش دست پیدا کنیم بهتر است پست به پست جلو برویم تا عیار تیم ملی در برابر رقبای قدرتمندش بیشتر از قبل مشخص شود.

هواداران و کارشناسان فوتبال ایران بیشترین نگرانی را در این پست احساس می‌کنند. فقدان تجربه و اشتباه‌های گاه و بی‌گاه سه دروازه‌بان دعوت شده باعث شده کارشناسان و هواداران فوتبال ایران نگاه مثبتی به دروازه‌بان‌های حاضر در اردوی تیم ملی نداشته باشند.

بیرانوند فصل را خوب شروع کرد. کم‌ترین گل خورده را در طول فصل داشت و از باقی دروازه‌بان‌های دعوت شده ثبات بیشتری داشت. اما همین بیرانوند در بزنگاه‌های حساس اشتباه‌های بچه‌گانه‌ای را مرتکب شده که نابخشودنی است. بزرگترین ضعف بیرانوند در خروج‌های اوست. خروج‌هایی که انقدر نامطمئن و متزلزل است که هر تماشاگری را هنگام ارسال‌های بلند توپ روی دروازه ایران می‌ترساند.

نقطه اوج اشتباه‌های بیرانوند را می‌توان در بازی با الجزیره و تیم ملی الجزایر مشاهده کرد. جایی که ارسال‌های ساده بازیکنان این دو تیم با خروج‌های مبتدیانه بیرانوند بدل به دو گل برای رقبای پرسپولیس و تیم ملی شد. اما این تنها مشکل بیرانوند در ماه‌های اخیر نبوده است. بزرگترین مشکل بیرانوند در چند ماه اخیر حواشی او بوده. از ویدیویی که برای کُری خواندن علیه رونالدو در فضای مجازی منتشر کرد بگیر تا حمله به منتقدانش نشان می‌دهد بیرانوند هنوز ظرفیت‌های لازم برای تبدیل شدن به یک دروازه‌بان شش دانگ را ندارد.

دو انتخاب دیگر کی‌روش به لحاظ فنی تفاوت چندانی با بیرانوند ندارند. مظاهری دروازه‌بان بسیار خوبی است. شوت‌گیر و پنالتی‌گیر است و خوب بلد است خودش را با شرایط بازی وقف دهد، اما او هم تجربه حضور در میادین بزرگ را ندارد.

عابدزاده می‌تواند سورپرایز کی‌روش در مسابقات جام جهانی باشد. شاید کی‌روش مثل جام جهانی قبل او را درون دروازه بگذارد و همه را شوکه کند. همچنانکه جام جهانی قبل هم هیچ‌کس منتظر حقیقی درون دروازه تیم ملی نبود، اما سرانجام کی‌روش حقیقی را انتخاب کرد و جواب هم گرفت. حالا باید منتظر بود و دید آیا عابدزاده، حقیقی کی‌روش در روسیه است یا یکی از دو دروازه‌بان شاغل در لیگ ایران درون دروازه تیم ملی خواهند ایستاد.

انتخاب‌های این پست عجیب‌ترین انتخاب‌های ممکن هستند. جایی که سیدجلال حسینی و ووریا غفوری خط خوردند تا قلی‌زاده و خانزاده راهی روسیه شوند. با توجه به سبک بازی تیم ملی که مبتنی بر دفاع و ضدحمله است مدافعان بیشترین فشار را در جام جهانی تحمل خواهند کرد. جایی که با توجه به استراتژی تیم ملی مدافعان باید بیشترین بازدهی و کمترین اشتباه را داشته باشند. اولین نکته‌ای که در میان اسامی مدافعین تیم ملی به چشم می‌خورد توانایی آن‌ها در بازی هوایی است.

مشخص است که بزرگترین دغدغه کی‌روش زدن توپ‌های هوایی درون محوطه جریمه است. تیم ملی در جام جهانی دفاع در عمق (همان سبکی که بین تماشاگران به دفاع اتوبوسی مشهور است) را استفاده خواهد کرد. به همین خاطر بازی حریفان ما به کناره‌های زمین می‌رود و ارسال از دو جناح نزدیک‌ترین راه برای رسیدن به دروازه ایران خواهد بود. بنابراین لازم است تیم ملی ایران از مدافعان سرزنی برخوردار باشد. مدافعانی که توپ‌های ارسالی را بزنند تا گزندی به دروازه تیم ملی نرسد.

انتخاب روزبه چشمی از این زاویه قابل تحلیل است. روزبه قد بلندی دارد و در بازی هوایی توانا است. می‌تواند روی توپ‌های بلند تاثیرگذار باشد و اجازه ندهد مهاجمانی مثل رونالدو و دیگو کاستا روی هوا به ما ضربه بزنند. به احتمال زیاد پژمان منتظری هم دفاع راست ایران خواهد بود تا خیال کی‌روش بابت کارهای تدافعی راحت باشد. خط خوردن ووریا غفوری احتمالاً به دلیل میل تهاجمی زیاد این بازیکن بوده است. نفوذهای گاه و بی‌گاه ووریا باعث می‌شود کانال‌های کناری خط دفاعی تیم ملی ایران خالی بماند و همین خالی ماندن کانال‌های کناری ممکن است کار دست ما بدهد.

اما با در نظر گرفتن این احتمالات فنی هم باز هم باید گفت در حق ووریا و سید جلال کم‌لطفی شده است. سید جلال در همین سن و سال هم از بسیاری از جوانان حاضر در لیست تیم ملی بهتر و سرحال‌تر است. با تجربه است و در نبردهای هوایی مقتدر.

از طرف دیگر ووریا غفوری بسیار مستحق ‌تر از رضاییان برای حضور در تیم ملی است. اگر رضاییان فصلی ضعیف را در تیم ضعیف اوستنده پشت سر گذاشته، ووریا با تداوم بی‌نظیرش یکی از سه دفاع راست برتر لیگ ایران بوده است. دفاعی که شش گل زده و چندین پاس گل برای مهاجمان استقلال ارسال کرده. راستش این ترکیب انتخابی برای خط دفاعی ترسناک است. آیا میلاد محمدی از پس ایسکو و برناردو سیلوا برمی‌آید؟ پژمان توانایی مقابله با دیوید سیلوا و کارشما را دارد؟ روزبه و پورعلی‌گنجی می‌توانند مقابل کاستا و رونالدو مقاومت کنند و سرهای اول را بزنند؟ برای رسیدن به پاسخ این سوالات فقط باید منتظر آغاز بازی‌های تیم ملی ایران باشیم.

بزرگترین نقطه ابهام تیم ملی پست شماره شش برای بازی با مراکش است. جایی که سعید عزت‌اللهی غایب است و کی‌روش نیاز دارد از بازیکنی استفاده کند که توانایی تخریب و بازی‌سازی را توامان داشته باشد. تیم ملی ایران اگر می‌خواهد شانس صعود به مرحله بعد را داشته باشد باید مراکش را ببرد.

برد مراکش مستلزم این است که تیم ملی کمی بازتر بازی کند. پس وظیفه بازیکن شماره شش (یا همان هافبک دفاعی) متفاوت از بازی اسپانیا و پرتغال خواهد بود. بازیکن شماره شش در بازی با مراکش باید بتواند بازیسازی را هم مثل تخریب خوب انجام دهد. باید دید کی‌روش از چه کسی در بازی با مراکش استفاده می‌کند. ابراهیمی انرژیک را در آن پست قرار می‌دهد یا حاج‌صفی با تجربه را. شاید هم مثل تیم ایتالیا که تکنسینی مثل پیرلو را جلوی مدافعان قرار می‌داد از مسعود شجاعی به عنوان شش بازی‌ساز بهره ببرد. هرچه هست پست شماره شش می‌تواند برگه برنده ایران در بازی با مراکش باشد.

از طرف دیگر نام انصاری‌فرد به عنوان هافبک در تیم ملی گنجانده شده است. کریم که مهاجم نوک شش دانگ المپیاکوس است در تیم ملی چه سرنوشتی خواهد داشت. آیا در میانه میدان وظیفه بازیسازی را برعهده خواهد گرفت؟ یا در پست هافبک نفوذی پشت سر تک مهاجم ایران فعالیت خواهد کرد؟ برنامه کیروش برای بهره‌برداری از کریم انصاری‌فرد مهم است. باید دید کیروش می‌تواند از تمام ظرفیت‌های این بازیکن بهره ببرد یا که خیر.

این پست هم مثل مدافعین شگفتی کم ندارد. خط زدن کاوه رضایی آماده و نگه داشتن دژاگه مصدوم چه دلیلی دارد؟ اگر بحث بر سر گره‌گشایی است کاوه رضایی گزینه مناسب‌تری است تا دژاگه و آزمون. آزمون در لیگ روسیه یک خط در میان بازی می‌کند. طارمی در لیگ قطر حضور دارد و دژاگه مدت‌هاست حضور باثباتی در تیم‌های باشگاهی نداشته است. تنها جهانبخش است که با درخشش خیره کننده در لیگ هلند حضورش قطعی به نظر می‌رسد. در چنین شرایطی خط زدن کاوه رضایی به عنوان مهاجمی آماده هیچ توجیهی ندارد.

حتی رسانه‌های بلژیکی هم از خط خوردن کاوه تعجب کردند. وحید امیری وینگر انرژیک پرسپولیس تنها نماینده لیگ ایران در میان مهاجمان است. حتی قوچان‌نژاد اُفت کرده هم در لیست باقی مانده تا کی‌روش نشان دهد چقدر به لژیونرها اهمیت می‌دهد. مهاجمان ایران فرصت چندانی برای اشتباه ندارند، باید بتوانند از حداقل فرصت‌ها بیشترین بهره برداری را داشته باشند. در گروهی چنین سخت فرصت چندانی گیر مهاجمان ایرانی نمی‌آید که بخواهند از دستش بدهند. باید روی اعتماد به نفس این مهاجمان کار کنیم تا از مقابله با دخه‌آ و روی پاتریسیو نهراسند. ما در جام جهانی لازم داریم از حداقل فرصت‌ها بیشترین استفاده را داشته باشیم. آیا مهاجمان ایرانی می‌توانند چنین کارایی داشته باشند؟

لیست کیروش میان هواداران و کارشناسان طرفدار چندانی ندارد. استقلالی‌ها، پرسپولیسی‌ها و کارشناسان غیررنگی از لیست کی‌روش شاکی هستند. میناوند از دست‌های پشت پرده حرف می‌زند و کریمی کی‌روش را مسخره می‌کند. فضای اطراف تیم ملی فضای مثبتی نیست. این لیست، لیستی است که همه را نگران کرده است.

کی‌روش هوادار چندانی بین کارشناسان وطنی ندارد و این بدان معناست که کی‌روش باید موفق شود. این لیست ابهام‌های بزرگی دارد و لیستی انتحاری است. بعضی‌ها می‌گویند چون کی‌روش نمی‌خواهد در فوتبال ایران باقی بماند دست به چنین ریسکی زده و عده‌ای هم می‌گویند لیست کی‌روش نتیجه لجبازی با مربیان باشگاه‌های ایران است. هرچه هست این بیست و چهار مرد اُمید ملت ایران برای درخشش در جام جهانی هستند.