پروفیل چگونه ساخته می‌شود؟

رویداد۲۴ پروفیل یکی  از پرمصرف ترین انواع مقاطع توخالی در صنعت است که از انواع مواد اولیه برای تولید آن استفاده می شود. فولاد یکی از بهترین، کاربردی ترین و البته ارزان قیمت ترین انواع این مواد اولیه است. گرچه فولاد کلا به واسطه ی مقاومت زیادش شهرت پیدا کرده اما به کمک فرآوری های گوناگونی که روی آن انجام می شود امروز اشکالی از آن تولید می شود که در کنار مقاومت، زیبا و فرآیند پذیر هم هستند. از پروفیل سبک می توان به عنوان یکی از بهترین نمونه های این مورد یاد کرد که اتفاقا هم ویژگی های مطلوبی دارد هم قیمت مناسب و فرآیند تولید ساده. آگاهی از چگونگی ساخت پروفیل به شناخت هر چه بهتر خواص و ویژگی های آن کمک می کند. در ادامه به تفصیل در مورد چگونگی تولید پروفیل سبک توضیح خواهیم داد.

فرآیند تولید پروفیل:

1.برش ورق روغنی:

 اولین قدم برای تولید پروفیل سبک برش ورق روغنی به عنوان ماده ی اولیه ی تولید آن می باشد. پروفیل سبک درزدار در حقیقت همان ورق روغنی یا به عبارت دقیق تر نوار ورق روغنی بوده است که طی فرآیند تولید به پروفیل تبدیل شده است. برای ساخت نوارهای ورق روغنی، نخست رول ورق باز می شود و با عبور از بین دستگاه برش به شکل نوارهای باریک با عرض های مختلف با توجه به ابعاد پروفیلی که قرار است از آن تولید بشود، در می آید. بعد از اتمام برش در جهت دیگر دستگاه مجددا این نوارها رول و آماده ی ارسال به مرحله ی بعدی تولید می شوند. نوع و کیفیت ورق روغنی مصرف شده مستقیما قیمت پروفیل سبک را تحت تاثیر قرار می دهد چرا که بیش از 90 درصد قیمت پروفیل بابت ورقی است که برای تولید مورد استفاده قرار گرفته است.

2.رول فورمینگ:

اغلب ساخت پروفیل به این شکل است که نخست نوار ورق روغنی تولید می شود و در قدم بعدی با ایجاد تغییر شکل ورق به لوله و در قدم بعدی به پروفیل مربع، مستطیل، مثلث یا هر شکل دیگری درمی آید. اما فرآیند تولید دیگری هم برای پروفیل وجود دارد که مقطع از لوله تبدیل به پروفیل نمی شود بلکه فولاد مستقیما از ورق صاف تبدیل به پروفیل می شود. این روش معمول و متداولی برای ساخت پروفیل نیست اما در صنعت از این روش هم استفاده می شود که از سه بخش تشکل شده از قدم اول ایجاد زاویه ی مورد نظر در ورق برای ضلعی که لبه ها به هم جوش می خورند، قدم دوم ایجاد دو زاویه ی 90 درجه ی بعدی و قدم سوم رساندن دولبه ی ورق به هم و ایجاد جوش بین آن ها است.

3.جوشکاری لبه ها:

برای این منظور از جوش القایی یا دستگاه جوش استفاده می شود. برای جوش القایی ورق ها روی هم قرار نمیگیرند بلکه بعد از حرارت دیدن، دو لبه ی ورق دقیقا کنار هم قرار گرفته و به وسیله ی غلتک هایی به هم فشرده می شوند. با سرد شدن ورق، اتصالی قوی بین دو لبه ایجاد می شود. با دستگاه جوش نیز دقیقا به همین شکل لبه های ورق کنار هم قرار گرفته و با جوشکاری، لبه ها به هم متصل می شوند. جوشکاری در محل جوش زائده هایی ایجاد می کند که باعث پایین آمدن کیفیت پروفیل می شود به همین دلیل بعد از اتمام این مرحله طی قدم بعدی این زائده ها از روی سطح برداشته می شود. برداشته نشدن این زائده ها باعث می شود مصرف کننده برای انجام فرآیندهای تخصصی چون آبکاری دچار مشکل بشود به علاوه این که تعیین کننده ی کیفیت و درنتیجه قیمت پروفیل مبلی است.

4.برش لوله:

رول فورمینگ و جوشکاری لبه ها در یک خط تولید طولانی انجام می شود که مرحله ی پایانی آن برش لوله ها به طول مورد نظر است. طبق استاندارد این لوله ها به صورت 6 متری و برخی پروفیل های صنعتی 12 متری برش می خورند که این مقدار قابل تغییر است. پس از برش به طول های یکسان لوله ها بسته به ابعادی که دارند درون قالب های بسته بندی قرار گرفته و اصطلاحا بندل می شوند.

سخن پایانی:

برای تولید پروفیل فارغ از نوع ورق و روش تولید سه مرحله ی کلی و مهم وجود دارد که برای تمامی انواع مقاطع فولادی یکسان است. در قدم اول فولاد خام طی فرآیندی به محصولی قابل استفاده و آماده ی تولید تبدیل می شود. سپس در قدم دوم با توجه به شکل سطح مقطع پروفیلی که قرار است تولید بشود نوار فولادی با خم و جوشکاری تبدیل به پروفیل مورد نظر می شود و در قدم آخر به طول مورد نظر برش خورده و آماده ی ارسال برای بسته بندی و استفاده ی مصرف کننده می شود. در مورد کیفیت پروفیل عوامل گوناگونی دخیل هستند. از کیفیت ورق تا نوع و کیفیت درزجوش بر عملکرد لوله حین تولید و انجام فرآیند های تخصصی اثر گذار است. با توجه به این که کیفیت لوله تحت فرآیند مشخص می شود و پیش از آن به خوبی عملکرد آن قابل سنجش نیست همکاری با مجموعه های معتبر اهمیت دو چندان پیدا می کند. مجموعه هایی چون صبا پروفیل که در کنار تولید محصول باکیفیت، مقاطع را با تضمین کیفیت در اختیار مشتری قرار می دهد. کیفیت ورق مصرفی و درزجوش بر کیفیت و عملکرد پروفیل تاثیر مستقیم دارد. اگر ورق به حد کافی منعطف نباشد حین خم، شکسته یا پاره می شود. در مورد کیفیت درزجوش نیز اگر استحکام کافی نداشته باشد حین خم از هم باز شده و اگر زائده های آن به خوبی برداشته نشده باشد مصرف کننده را حین آبکاری دچار مشکل می کند.