رابین ویلیامز کیست؟ | نگاهی به زندگی و آثار یکی از درخشانترین بازیگران تاریخ سینما
رویداد۲۴ | رابین ویلیامز (Robin McLaurin Williams) از معدود هنرمندانی است که مرز میان کمدی و درام را به نرمی درنوردید و در دل میلیونها بیننده جای گرفت. او نه فقط بهعنوان یک کمدین خلاق، بلکه بهعنوان بازیگری صاحبسبک و انسانی عمیق شناخته میشود که توانست در طول چهار دهه فعالیت هنری، آثار ماندگاری خلق کند. ویلیامز در سال ۱۹۵۱ در شیکاگو به دنیا آمد و در سال ۲۰۱۴، پس از سالها مبارزه با افسردگی و بیماریهای جسمی، جهان را با شوکی ناگهانی ترک کرد. اما میراثی که از خود بر جای گذاشت، هنوز زنده و الهامبخش است.
از استندآپ تا ستاره سینما
فعالیت هنری رابین ویلیامز ابتدا با استندآپ کمدی آغاز شد. استعداد او در بداههپردازی و تقلید صدا خیلی زود توجه تهیهکنندگان تلویزیونی را جلب کرد. نخستین موفقیت جدی او به نقشآفرینی در سریال تلویزیونی Mork & Mindy در اواخر دهه ۱۹۷۰ بازمیگردد؛ سریالی که باعث محبوبیت گسترده او شد و نامش را بر سر زبانها انداخت.
ویلیامز پس از تجربههای موفق در تلویزیون، وارد دنیای سینما شد و در دهه ۱۹۸۰ با نقشآفرینیهای درخشانش، مسیر بازیگری خود را گسترش داد. فیلم Good Morning, Vietnam (۱۹۸۷) یکی از اولین نقشهای جدی او در سینما بود که هم مخاطبان و هم منتقدان را شگفتزده کرد. بازی ویلیامز در نقش یک مجری رادیویی ارتش آمریکا که با شوخیهای جسورانه خود نظامیان را شاد میکرد، نشان داد که او نهتنها در کمدی، بلکه در خلق کاراکترهای چندلایه و انسانی نیز توانایی کمنظیری دارد.
نقشهایی که بین خنده و اشک در نوسان بودند
یکی از ویژگیهای برجسته رابین ویلیامز، توانایی عجیبش در ترکیب طنز با تراژدی بود. او بهراحتی میتوانست در یک سکانس، تماشاگر را از ته دل بخنداند و لحظهای بعد اشک بر چشمانش بنشاند. ویلیامز در طول دوران کاری خود نقشهایی را ایفا کرد که لایههای عمیق روانی و اجتماعی داشتند؛ از معلمی الهامبخش در Dead Poets Society (۱۹۸۹) گرفته تا رواندرمانی فهمیده و دلسوز در فیلم Good Will Hunting (۱۹۹۷) که برای آن، جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد را دریافت کرد.
او همچنین در فیلمهایی مانند The Fisher King (۱۹۹۱) که در آن نقش مردی آشفته از نظر روانی را بازی میکرد، نشان داد که میتواند در حوزه درام نیز بهشدت تأثیرگذار باشد. البته نباید نقشهای شیرین او در فیلمهای خانوادگی همچون Mrs. Doubtfire (۱۹۹۳) یا صداپیشگی جذابش در نقش غول چراغ جادو در انیمیشن Aladdin (۱۹۹۲) را فراموش کرد؛ نقشهایی که نسلهای زیادی با آنها خاطره دارند.
جوایز و افتخارات رابین ویلیامز
رابین ویلیامز در طول دوران فعالیت هنری خود جوایز و افتخارات فراوانی کسب کرد. او چهار بار نامزد دریافت جایزه اسکار شد که یک بار در سال ۱۹۹۷ برای فیلم Good Will Hunting موفق به کسب آن شد. همچنین برنده دو جایزه امی، شش جایزه گلدن گلوب و چهار جایزه گرمی بود.
ویلیامز همچنین در سال ۱۹۹۸ به عنوان یکی از تأثیرگذارترین افراد در صنعت سرگرمی شناخته شد و نامش به عنوان چهرهای ماندگار در تاریخ سینما و تلویزیون ثبت شد.
با وجود چهره خندان و شوخیهای همیشگیاش، رابین ویلیامز درگیر افسردگی، اعتیاد و بیماریهای روانی بود. مرگ ناگهانی او در آگوست ۲۰۱۴، جامعه هنری و میلیونها هوادار را در شوک فرو برد. بعداً مشخص شد که او از نوعی زوال مغز به نام «دمانس لویبادی» رنج میبرد؛ بیماریای که تشخیص داده نشده بود و تأثیر عمیقی بر وضعیت روانیاش گذاشته بود.
مرگ ویلیامز تبدیل به نقطهای تلخ در تاریخ سینمای مدرن شد و بحثهای زیادی درباره سلامت روان در میان هنرمندان و فعالان صنعت سرگرمی به جریان انداخت.
فیلمهای برتر رابین ویلیامز
ویل هانتینگ نابغه Good Will Hunting – ۱۹۹۷
در این فیلم تأثیرگذار، ویلیامز نقش یک رواندرمانگر را بازی میکند که تلاش میکند به یک جوان نابغه، اما مشکلدار کمک کند مسیر زندگیاش را پیدا کند. بازی او در این فیلم به شدت انسانی، متعادل و دلنشین است و برای آن، سرانجام اسکار را به دست آورد. بسیاری از منتقدان معتقدند این یکی از بهترین نقشآفرینیهای تاریخ سینما در نقش مکمل مرد است.
صبح بخیر ویتنام Good Morning, Vietnam – ۱۹۸۷
در یکی از ماندگارترین اجراهای کمدی-درام، ویلیامز نقش یک مجری رادیویی ارتش آمریکا در جنگ ویتنام را بازی میکند که با شوخیها و طنز تندش، روحیه سربازان را بالا میبرد. این فیلم، هم به طنز اجتماعی و هم به نقد سیاست جنگی آمریکا میپردازد و بازی بینظیر ویلیامز یکی از نقاط قوت اصلی آن است.
شاه ماهیگیر The Fisher King – ۱۹۹۱
این فیلم درامی فانتزی به کارگردانی تری گیلیام است که در آن، ویلیامز نقش مردی را بازی میکند که پس از یک حادثه تلخ، به دنبال افسانه جام مقدس میرود. او در کنار جف بریجز در یکی از انسانیترین و درعینحال عجیبترین نقشهای خود ظاهر میشود. این نقش، جنبههایی از تراژدی، کمدی و خیالپردازی را بهزیبایی ترکیب میکند.
رابین ویلیامز از آن دست بازیگرانی بود که فراتر از مهارت و تکنیک، چیزی از درون قلبش را به تماشاگر منتقل میکرد. او توانست به شخصیتهایش روح بدهد، مخاطبانش را بخنداند، بگریاند، و وادار به تفکر کند. چه در نقش یک پدر مبدل، چه یک رواندرمانگر خردمند یا یک استاد الهامبخش، او همیشه بخشی از خود را به مخاطب هدیه میداد.
با اینکه امروز رابین ویلیامز در میان ما نیست، اما آثارش همچنان تماشا میشوند، درس میدهند و الهام میبخشند. او تنها یک کمدین یا بازیگر نبود؛ او یک راوی عمیق از زندگی انسانها بود، با همه دردها، شادیها، شوخیها و حقیقتها.
آنچه ایشان موفق به آفرینش به عنوان بازیگر می شد ،قبل از هر چیز ناشی از یک فیلمنامه ی خوب است.درواقع فیلمنامه نویس است که زمینه ی بازی درخشان ایشان را به وجود می آورد.
با اینحال جای این هنرمند بزرگ، خالی است...