مشخصات جنگنده سوخو ۳۳

رویداد۲۴| حسین فلاحی: سوخو سو-۳۳ (Sukhoi Su-۳۳)، یک هواپیمای ناونشین است که توسط اتحاد جماهیر شوروی توسعه داده شد. سوخوی سو-۳۳ که در ناتو با نام فلانکر-دی (Flanker-D) شناخته می‌شود نوع دریایی هواپیما‌های سری سوخوی سو-۲۷ "فلانکر" ساخت روسیه است که خود در طول جنگ سرد توسط اتحاد جماهیر شوروی برای رقابت با جنگنده آمریکایی مک‌دانل داگلاس اف-۱۵ "ایگل" تولید شد.

تاریخچه جنگنده ناونشین سوخو ۳۳

در طول جنگ سرد، نیروی دریایی شوروی از نظر قدرت آتش هوایی مستقر در دریا تا حد زیادی از غرب عقب ماند. با توجه به اینکه تنها نمونه موجود، یاکولف یاک-۳۸ بود به فکر نوسازی بال تهاجمی افتاد. در راستای این نیاز جدید، طراحی جدیدی برای ناو هواپیمابر نیز تدوین شد تا قابلیت‌های تاکتیکی نیروی دریایی شوروی را گسترش دهد.

سوخوی سو-۳۳ در ابتدا سوخوی-۲۷کی (از نمونه اولیه تی-۱۰کی) نام گرفت. اولین پرواز آن در ۱۷ آگوست ۱۹۸۷ ثبت شد. سطح عملیاتی خدمت در سال ۱۹۹۵ به دست آمد، هرچند این هواپیما در ۳۱ آگوست ۱۹۹۸ رسماً به خدمت نیروی دریایی روسیه درآمد. سوخوی سو-۳۳‌ها به خدمت گرفته شده در عرشه ناو آدمیرال کوزنتسوف، ناو هواپیمابر عملیاتی نیروی دریایی روسیه مستقر شند.  

در اواخر دهه ۱۹۷۰، هواپیما‌های برتری هوایی عالی میکویان میگ-۲۹ "فولکروم" و سوخوی سو-۲۷ "فلانکر" هر دو معرفی و این دو هواپیما پایه‌ای برای چندین نسخه دریایی بعدی (به ترتیب "میگ-۲۹کی" و "سوخو-۲۷کی") شدند. از آنجایی که ناو‌های هواپیمابر شوروی در مقایسه با ناو‌های هواپیمابر بزرگ نیروی دریایی ایالات متحده از نظر اندازه کلی کوچکتر بودند، یک رمپ اسکی به انتهای عرشه پرواز متصل شد. به همین ترتیب، میگ-۲۹کی و سوخو-۲۷کی به طور مناسب برای این نقش اصلاح شدند.

بیشتر بخوانید: مشخصات جنگنده روسی سوخوی سو-۲۵ «پا قورباغه‌ای»

طراحی جنگنده ناونشین سوخو ۳۳

هواپیمای سوخوی سو-۳۳ تک سرنشین است و از دو موتور نیرو می‌گیرد. بال‌های این هواپیما در بالا نصب شده‌اند و در امتداد لبه‌ها به خوبی شیب دارند. کابین خلبان در جلوی بدنه لوله‌ای قرار دارد و به خوبی در عقب مجموعه مخروط دماغه بلند قرار گرفته است. خلبان دید بسیار خوبی از کابین دارد. ورودی‌های هوا که برای مکش پیکربندی دو موتور استفاده می‌شوند، در عقب کابین خلبان و در امتداد زیر هواپیما قرار گرفته‌اند.

 Su-۳۳ دارای دو باله دم عمودی و دم‌های معمولی است. ارابه فرود کاملاً جمع‌شونده است و از دو پایه اصلی تک چرخ و یک پایه دماغه دو چرخ تشکیل شده است. در حالت سکون، Su-۳۳ ارتفاع بسیار بالایی را حفظ می‌کند و فضای کافی برای نقاط سخت مهمات زیر بال خود دارد.

تسلیحات سوخو ۳۳

تسلیحات این جنگنده شامل موشک‌های هوا به هوا و همچنین بمب یا راکت برای حملات زمینی است. به عنوان یک پلتفرم جنگنده دفاع هوایی، سوخو-۳۳ می‌تواند انواع مهمات شوروی/روسیه را برای نقش حمله هوا به هوا در دوازده جایگاه خارجی خود حمل کند. سوخو-۳۳ می‌تواند به ۸ موشک میان‌برد ویمپل R-۲۷R۱/R-۲۷T۱، ۸ موشک میان‌برد R-۷۷ با رادار فعال هدایت‌شونده یا ۴ موشک کوتاه‌برد R-۷۳E یا ترکیبی از هر سه مجهز شود تا تقریباً هر تهدید هوایی دوربردی را پوشش دهد. برای نبرد نزدیک نیز سوخو-۳۳ دارای یک توپ داخلی ۳۰ میلی‌متری GSh-۳۰-۱ با ۱۵۰ پرتابه ذخیره شده در عرشه است. 

Su-۳۳ در نقش ثانویه حمله زمینی تاکتیکی نیز می تواند مهمات هدایت‌شونده/غیرهدایت‌شونده (S-۸KOM، S-۸OM، S-۸BM، S-۱۳T، S-۱۳OT، S-۲۵-OFM-PU)، بمب‌های معمولی (انواع ۵۰، ۱۰۰، ۲۵۰ و ۵۰۰ کیلوگرمی)، بمب‌های خوشه‌ای RBK-۵۰۰ و غلاف‌های راکت را حمل دارد. جالب اینجاست که Su-۳۳ برای پذیرش مخازن سوخت خارجی طراحی نشده است و در عوض به قابلیت سوخت‌گیری در حین پرواز با استفاده از کاوشگر و دروگ متکی است.

موتور جنگنده ناونشین سوخو ۳۳

سوخو-۳۳ از دو موتور توربوفن NPO ساترن AL-۳۱ پس‌سوز بهره می‌برد که هر کدام ۱۶۷۵۰ پوند نیروی رانش خشک تولید می‌کنند. در حالت پس‌سوز، موتور‌ها تا ۲۸۲۰۰ پوند نیروی رانش تولید می‌کنند که به بدنه هواپیما اجازه می‌دهد به سرعت ۲.۱۷ ماخ برسد.

برد عملیاتی با ذخایر سوخت داخلی ۱۸۶۰ مایل با سقف پروازی ۵۵۸۰۰ فوت و نرخ اوج‌گیری ۴۸۵۰۰ فوت در دقیقه است. سوخو-۳۳ دارای حداکثر سرعت ۱۵۰۰ کیلومتر در ساعت (۹۳۰ مایل در ساعت) و برد ۳۰۰۰ کیلومتر (۱۸۶۰ مایل) است.  

مشخصات فنی کلی سوخو ۳۳

ساخت: روسیه
سیستم‌های الکترونیکی: رادار جستجوی مسیر کنترل آتش سوخو، سیستم هدف‌گیری الکترواپتیکی OEPS-۲۷
موتور: ۲ موتور توربوفن AL-۳۱F با پس‌سوز
قدرت: ۲۷۵۶۰ پوند-نیرو
حداکثر سرعت کروز: ۱۴۰۰ کیلومتر بر ساعت
برد: ۳۰۰۰ کیلومتر
مصرف سوخت: ۰.۲۵۰ کیلومتر بر لیتر
سقف پروازی: ۵۵۸۰۰ فوت