چشمانتظاری هنرمندان برای موزه فروغ و سهراب | از نشست خبری تا بلاتکلیفی
رویداد۲۴| ۲۹ آذرماه سال گذشته بود که موضوع مطرح شد. وقتی علیرضا عزیزی در نشست خبری برگزاری نمایشگاه بزرگداشت فروغ فرخزاد در خانه هنرمندان موضوع برپایی موزه سهراب سپهری و فروغ فرخزاد را مطرح کرد. خبرنگاری در آن نشست و در گزارش منتشر شده در روزنامه، پیگیر چند و، چون برپایی موزهو شفافسازی در مورد آن شد.
پس از آن، سایر رسانهها هم به موضوع ورود کردند. گزارش این روزنامه هم در سطح گستردهای بازنشر شد. در این گزارش تاکید شده بود که تحقق وعدههای علیرضا عزیزی بعید به نظر میرسد. فرآیند گرفتن آثار از هنرمندان با موضوع فروغ و سهراب که پروسهای چندساله و برنامهریزیشده بود، آنها را چشم به راه تشکیل موزه کرده بود و انتشار گزارش موضوع را وارد فاز جدیدی کرد.
برای هنرمندان فرصت جدیدی پیدا شد که بتوانند مطالبه خود یعنی ایجاد موزه سهراب و فروغ را پیگیری کنند و صدای مطالبه خود را رساتر به گوش برسانند. مطالبهای که به سبب تقدیم آثارشان به موزهای که معلوم نبود و نیست به کجا رسیده، بالطبع از حقوق صنفی و انسانی آنهاست.
بیشتر بخوانید: تهدیدی جدی برای محوطه باستانی «کنار صندل»؛ ساخت سالن ورزشی در دل تاریخ!
با انتشار صحبتهای هنرمندان و مستنداتی که علیرضا عزیزی در این نشست مطرح کرد، زمینهای فراهم شد تا معاونت هنری وزارت ارشاد بنا به وظیفه ذاتی خود -و شاید علاوه برآن برای دیده شدن بیشتر و جلب نظر هنرمندان- بکوشد راهکاری برای پایان دادن به این مناقشه پیشنهاد کند. با این وجود و بهرغم همه صحبتهای معاونت هنری در خصوص پیگیری مساله و روشن شدن تکلیف آثار یا استردادشان یا راهاندازی موزه سهراب و فروغ، کاری از پیش نرفت. چنانکه معاونت هم به شکل محسوسی نسبت به موضوع سرد شد؛ گویی ماجرا دیگر جذابیتش را برای این معاونت از دست داده است.
اگرچه تا پیش از برگزاری این نشست رسانهای در اینستاگرام بارها با پستها و مجموعه استوریهای هنرمندان نقاش با موضوع برپایی موزهای به نام سهراب سپهری مواجه شده بودم؛ در این پستها صحبت از فردی به نام علیرضا عزیزی بود که با قول برپایی موزه دایمی سهراب سپهری و فروغ از هنرمندان اثر گرفته بود، اما با وجود پیگیریهای متعدد هنرمندان، همچنان نه خبری از راهاندازی موزه بود و نه تلفن پاسخگویی برای سرنوشت آثار.
با برگزاری نشست و بازتابی که در رسانهها داشت، همچنین بیانیه خانه هنرمندان مبنی بر اینکه هیچ تعهدی به عزیزی مبنی بر در اختیار گذاشتن تمام فضاهای خانه هنرمندان برای برپایی نمایشگاه در ۴ تیر ۱۴۰۴ نداده است، هنرمندان با تشکیل گروه واتساپی و پیگیری برای گرفتن وکیل تلاش کردند تا پیگیر مطالبات خود باشند. در همین راستا جمعی از هنرمندان، دیماه سال گذشته در خانه هنرمندان ایران تجمع کردند و با انتشار بیانیهای خواستار پس گرفتن آثارشان شدند. در بخشی از آن بیانیه که به وزیر ارشاد، معاونت امور هنری وزارتخانه، اداره کل هنرهای تجسمی، شورای عالی خانه هنرمندان و... هم رونوشت شده، آمده بود:
«ما هنرمندان عرصه تجسمی و علاقهمند به فرهنگ و هنر این مرز و بوم، در جهتِ شکلگیری یک رویداد فرهنگی، ملی و هنری با شیوههای نامتعارف (به صورت پیامهای فردی، از طریق فضای مجازی، واسطهگری و حضوری) و بدون فراخوان رسمی، با اصرار فردی، بمباران تبلیغاتی و پیگیریهای فراوان تحت عنوان «مسوول ستاد بزرگداشت سهراب» در طول مدت حداقل ۵ سال، متقاعد شدیم تا آثاری را جهت شکلگیری یک مجموعه دایمی و موزه در پاسداشت «سهراب سپهری» و «فروغ فرخزاد» که غیر قابل فروش باشد، اهدا نماییم. در فرآیند شکل گرفته از حُسن شهرتِ «سهراب سپهری»، «فروغ فرخزاد» و نام بردن از پیشکسوتان عرصه تجسمی و اعلام حضور آنها جهت اقناعِ افراد استفاده شده است. در حال حاضر طبق اعلام رسمی مسوول این اتفاق، بیش از ۲۰۰۰ اثر، از بیش از ۷۰۰ هنرمند، در این مجموعه جمعآوری شده است که با اعلام نگرانی و پرسشگری جامعه هنرمندان در مورد مالکیت و سرنوشت این مجموعه عظیم معنوی و مادی، در نهایت ایشان رسما اعلام کردهاند که مالکیت و کپیرایت تمامی آثار مجموعه، متعلق به شخصِ ایشان و موسسهای تحت مدیریتشان است و موزهای هم در کار نخواهد بود.
