نقد و بررسی فیلم تصاحب خصمانه| یک کمدی اکشن با بازی مایکل جای وایت

رویداد۲۴| فیلم «تصاحب خصمانه» (Hostile Takeover) به کارگردانی مایکل همیلتون-رایت، اثری اکشن-کمدی محصول ۲۰۲۵ آمریکاست که با بازی مایکل جای وایت، ایمی استولتی و دان اولیوری ساخته شده و مدت زمان آن ۱ ساعت و ۲۷ دقیقه است. این فیلم از همان ابتدا با تکیه بر حضور ستاره محبوب سینمای اکشن، مایکل جای وایت، تلاش می‌کند تمام عناصر مورد انتظار طرفداران او را ارائه دهد؛ از ضربات قدرتمند و حرکات رزمی چشمگیر گرفته تا لحظاتی که جذابیت فیزیکی بازیگر را به رخ می‌کشد. با این حال، «تصاحب خصمانه» نخستین فیلمی است که به شکل محسوسی یادآور سن ۵۷ سالگی وایت می‌شود؛ هرچند اندام ورزیده و آمادگی جسمانی‌اش همچنان تحسین‌برانگیز است، اما تحرک و چابکی سابق را ندارد و همین نکته گاهی در مبارزات به چشم می‌آید.

رویکرد طنزآمیز با چاشنی اکشن تصاحب خصمانه

فیلم با بهره‌گیری از روایت خودآگاه و میان‌پرده‌هایی شبیه بازی‌های ویدئویی که شخصیت‌های کلیدی را معرفی می‌کنند، خیلی زود به مخاطب نشان می‌دهد که قرار نیست با یک داستان جدی روبه‌رو شود. لحن اثر کاملاً آگاهانه و شوخ‌طبعانه است و حتی خط داستانی اصلی نیز بر پایه یک سوءتفاهم ساده بنا شده است. شخصیت «پیت» با بازی وایت، یک آدمکش کهنه‌کار است که تصمیم می‌گیرد برای تغییر زندگی خود به جلسات «کارمندان معتاد به کار» برود. این تصمیم به شکلی مضحک توسط رئیس بی‌رحمش، «ماتئو آرکادو» (جان لیتلفیلد)، به عنوان نشانه خیانت تعبیر می‌شود و او گمان می‌کند پیت در حال لو دادن اسرار سازمان است.

بیشتر بخوانید: نقد و بررسی سریال پروانه | یک درام اکشن به کارگردانی جن ترنر

این سوءتفاهم زمینه‌ای برای قرار گرفتن پیت در مقابل مجموعه‌ای از آدمکش‌های کلیشه‌ای و عجیب‌وغریب ایجاد می‌کند که هر کدام به امید دریافت جایزه، قصد جان او را دارند. فضای طنز در دیالوگ‌ها و موقعیت‌های مختلف حضور دارد، اما فیلم هرگز به معنای واقعی کلمه وارد قلمرو یک کمدی تمام‌عیار نمی‌شود. شوخی‌های گاه‌به‌گاه مانند تقلید ناخواسته لهجه دیگران یا اجتناب پیت از حضور در مهمانی‌های همکاران آدمکشش، لحظاتی بامزه ایجاد می‌کند، اما به حدی نیست که بار کمدی فیلم را به دوش بکشد.

ضعف در عمق داستان فیلم تصاحب خصمانه

یکی از نکات قابل نقد «تصاحب خصمانه»، نبود عمق در داستان و شخصیت‌هاست. با وجود مقدمه‌ای جالب، روایت بیشتر بهانه‌ای برای چیدن صحنه‌های اکشن است و روابط میان شخصیت‌ها، به‌ویژه خط عاشقانه میان پیت و «مورا» (ایمی استولتی) – دختر رئیسش – به‌طور سطحی پرداخته می‌شود. تلاش پیت برای ایجاد تعادل بین کار و زندگی شخصی، ایده‌ای جذاب برای تضاد درونی قهرمان داستان است، اما پرداخت محدود باعث شده این پتانسیل به طور کامل بالفعل نشود.

اکشن کند، اما دقیق فیلم تصاحب خصمانه

همان‌طور که از یک فیلم با حضور مایکل جای وایت انتظار می‌رود، بخش مهمی از «تصاحب خصمانه» به مبارزات و صحنه‌های اکشن اختصاص دارد. با این حال، این سکانس‌ها با سرعت کمتری نسبت به آثار گذشته او طراحی شده‌اند تا وایت بتواند شخصاً آنها را اجرا کند. اگرچه این موضوع تحسین‌برانگیز است که بازیگری در آستانه ۶۰ سالگی همچنان خودش بدلکاری می‌کند، اما کندی حرکات در برخی صحنه‌ها برای تماشاگران دقیق قابل تشخیص است. با این وجود، تکنیک رزمی و کنترل بدنی وایت همچنان مثال‌زدنی است و ترجیح بسیاری از مخاطبان، دیدن همین مبارزات واقعی است تا تدوین سریع و گمراه‌کننده‌ای که در برخی آثار مشابه، مانند Taken ۳ لیام نیسون، دیده‌ایم.

نقد فیلم تصاحب خصمانه

«تصاحب خصمانه» در مرز میان اکشن و کمدی حرکت می‌کند، اما هیچ‌کدام را به شکلی کامل و بی‌نقص ارائه نمی‌دهد. طنز موجود در فیلم برای ساخت یک کمدی تمام‌عیار کافی نیست و اکشن آن هم به اندازه‌ای پرهیجان نیست که به تنهایی بار فیلم را بر دوش بکشد. با این حال، اگر به دنبال یک اثر سبک و سرگرم‌کننده هستید که لحظاتی بامزه را با مبارزات رزمی آمیخته باشد، این فیلم می‌تواند انتخاب بدی نباشد.

فیلم «تصاحب خصمانه» با بهره‌گیری از ترکیب اکشن و طنز، و البته حضور پررنگ مایکل جای وایت، تجربه‌ای مفرح، اما نه چندان عمیق را به تماشاگر ارائه می‌دهد. این فیلم شاید نتواند در میان آثار شاخص اکشن-کمدی جایگاهی ویژه پیدا کند، اما برای طرفداران وایت و کسانی که به دنبال تماشای یک اثر سبک با نبرد‌های رزمی واقعی و لحظات شوخ‌طبعانه هستند، می‌تواند گزینه‌ای مناسب برای یک بعدازظهر بی‌دغدغه باشد. حضور کارگردانی که با زبان طنز آشناست، فضاسازی و طراحی شخصیت‌های اغراق‌آمیز، و تلاش برای نمایش مبارزات واقعی، از نکاتی است که باعث می‌شود «تصاحب خصمانه» ارزش یک بار دیدن را داشته باشد؛ حتی اگر نتواند انتظارات بزرگ‌تری را برآورده کند.