نگاهی به دیدار تاریخی ترامپ و ممدانی؛ معامله قدرت یا احیای دموکراسی آمریکایی؟
رویداد۲۴| دونالد ترامپ و زهران ممدانی، دو چهرهای که در انتخابات نیویورک بارها یکدیگر را به چالش کشیدند، در کاخ سفید دیدار کردند؛ دیداری که برخلاف پیشبینیها، تند و پرتنش نبود، بلکه نسبتی از همراهی و احترام متقابل را به نمایش گذاشت. ترامپ پس از جلسه، با لبخند تأکید کرد که «بسیاری از ایدههای ممدانی، مشابه ایدههای من است»، و ممدانی نیز اشاره کرد که این گفتوگو مبتنی بر «محبت و تحسین مشترک نسبت به نیویورک» بوده است.
ممدانی، شهردار منتخب جوان و سوسیالیست دموکرات نیویورک، در جریان این دیدار بر بحران هزینه زندگی در این شهر بزرگ تمرکز داشت. او گفت که یکی از اولویتهایش تأمین مسکن ارزان برای ۸٫۵ میلیون نیویورکی است و میخواهد با ترامپ «هر جایی که امکان همکاری وجود دارد، وارد گفتوگو شود — ولی اگر برنامهای به ضرر مردم باشد، مقابل آن خواهد ایستاد.»
از سوی دیگر، ترامپ هم سیگنال روشنی داده است که وضعیت سیاسیاش نسبت به ممدانی تغییر کرده است. او ضمن تبریک به ممدانی برای پیروزیاش، گفت: «هرچه او موفقتر شود، من خوشحالترم» و تأکید کرد که تمایل دارد به شهردار کمک کند تا «رویای نیویورک قویتر و امنتر» محقق شود.
فصل جدید روابط ترامپ و ممدانی
این دیدار فصل تازهای را در رابطه سیاسی دو رقیب قدیمی گشوده است. ماهها پیش، ترامپ ممدانی را «۱۰۰٪ کمونیست دیوانه» خوانده بود. در یک مقطع حتی تهدید کرده بود که اگر ممدانی شهردار شود، بودجه فدرال نیویورک را کاهش خواهد داد.
اما حالا در کاخ سفید، چهرهای متفاوت از آن دشمنی زمخت دیده میشود: ترامپ با احترام از ممدانی تمجید میکند، و ممدانی ضمن حفظ مواضع اقتصادیاش، بر همکاری تاکید دارد.
یکی از صحنههای جنجالی دیدار، پرسش خبرنگاری درباره این بود که «آیا ممدانی فکر میکند ترامپ فاشیست است؟» ممدانی در پاسخ گفت «ما دربارهاش حرف زدیم…» و ترامپ با تبسم گفت: «بگو آره، راحتتر است!» این لحظه نشان میدهد که آشتی آنها بیش از یک مذاکره خشک سیاسی است و نوعی بازی نمادین میان اختلافات بزرگتر را در بر دارد.
ظرفیت دموکراسی آمریکایی
پیروزی ممدانی بهعنوان یکی از جوانترین چهرههای برجسته چپگرای شهری در نیویورک اهمیت ویژهای دارد؛ او نه فقط نماینده تحول محلی، بلکه نمادی از چالش در ساختارهای سنتی سیاست در آمریکا است. دیدار او با ترامپ، کسی که پیشتر او را تا حد دشمنی فشرده بود، نشاندهنده ظرفیت دموکراسی آمریکا برای تعامل میان جناحهای متضاد است؛ حتی زمانی که به نظر نمیرسد راهی برای سازش وجود داشته باشد.
تحلیلگران رسانهای معتقدند که این دیدار میتواند دو معنا داشته باشد: از یک سو، نشانه انعطافپذیری سیستم سیاستی آمریکاست که اجازه میدهد چپ نوظهور با راست سنتی وارد تعامل شود؛ از سوی دیگر، منتقدان هشدار میدهند که این تعامل ممکن است فقط یک بازی رسانهای باشد؛ نمایشی از حسننیت بدون تغییرات ساختاری واقعی.
ممدانی با این دیدار قدرت خود را به رخ کشیده است: نه فقط بهعنوان شهردار آینده نیویورک، بلکه بهعنوان سیاستمداری که میداند چگونه حرفهای انتخاباتی را تبدیل به نفوذ در سطوح بالای قدرت کند. این دقیقاً همان توازن ظریفی است که در دل دموکراسی متنوع و پرتنش آمریکا جریان دارد.
چالشهایی که پیش روست
نشست سازنده کاخ سفید، هرچند پر از لبخند بود، اما راه پیش رو آسان نخواهد بود. مسئله بودجه فدرال، نحوه اجرای طرح مسکن ارزان، نرخ جرم و جنایت در نیویورک و سیاست مهاجرت، از موضوعاتی هستند که ممدانی و ترامپ باید وارد راهحل کنند. در عین حال، چالش بزرگتر برای ممدانی این است که این حسننیت را به عملکرد واقعی تبدیل کند: آیا میتواند وعدههای سوسیالیستیاش را بدون واگذاری به منطق قدرت فدرال پیش ببرد؟
از منظر ترامپ نیز، تعامل با یک چهره سوسیالیست مانند ممدانی میتواند یک برد سیاسی باشد: هم نشانهای از قدرتمندی او در تعامل با تیمهای چپ، هم فرصتی برای القای اینکه او برای منافع مردم عادی اهمیت قائل است، نه فقط منافع حزبی.
دیدار ترامپ و ممدانی در کاخ سفید، نمایشی مهم از انعطاف دموکراسی آمریکاست؛ وقتی که رقبای ایدئولوژیک میتوانند برای اهداف مشترک – مثل مقرونبهصرفهتر کردن زندگی مردم نیویورک – دور یک میز گفتوگو بنشینند. اما آیا این فقط یک نمایش خواهد بود یا سرآغاز فصل جدیدی از تعامل قدرت در آمریکا؟ پاسخ این پرسش، برای وضعیت دموکراسی محلی و ملی نیویورک و آمریکا، راهبردی خواهد بود.
