قاب ماندگار از اعتراضات ۱۴۰۴؛ یک عکس و هزار حرف | مردی که نماد حال و روز مردم شد

رویداد۲۴| اعتراضات دیروز بر خلاف تجارب قبلی خیلی زود روی خط رسانههای رسمی رفت گویی که در گذر زمان بیاثری سیاست انکار را باور کرده باشند. عکسها و فیلمها نیز در فضای مجازی به قدری دست به دست شد که بعید است کسی ندارد دیروز در تهران و بعد هم در ملارد و همدان و ... چه گذشت.
در این بین، اما از همه بیشتر عکسی نگاهها را خیره کرد که در رسانههای داخلی منتشر نشده بود. یک مرد تنها، نشسته روی آسفالت، روبروی صفی از نیروهای ویژه موتورسواران مجهز به کلاه و لباس محافظ. اما همین سادگی، گویاترین روایت روزگار ما بود: تصویری از صبر لبریز شده یک ملت و سکوتی که بلندتر از هر فریاد است. این تصویر در فضای مجازی غوغا کرد و با موجی از واکنشها و روایتها همراه شد. برخی او را یک جان به لب رسیده از دل مردم دانستند و گروهی باور داشتند که او یکی از همان ماموران است با مردم همراه شده و مقابل نیروهای گارد نشسته!
هر کدام که باشد، فرقی ندارد. مردی که در تصویر نشسته از سوی بسیاری از کاربران «نماد شجاعت» دانسته و «مرد تهران» خوانده شد. او نماد هزاران انسانی است که روزانه با گرانی، تورم و کاهش قدرت خرید دست و پنجه نرم میکنند؛ مردمی که دیگر توان حرف زدن ندارند و مجبورند حتی صدای اعتراضشان را به یک نگاه و یک نشستن خلاصه کنند. این تصویر، تراژدی معیشت و سیاستهای اقتصادی ناکارآمد را بدون هیچ دیالوگ یا شعاری منتقل کرد. کاربری در این خصوص نوشته بود: «این یک عکس نیست این لحظه ایست که یک ملت تمام بغضهایش را فریاد میزند.»

در پس این تصویر، صف موتورسواران نیروهای امنیتی نه صرفاً یک ابزار قدرت، بلکه نمادی از فاصله میان حکومت و مردم است. همان فاصلهای که اجازه نمیدهد درد و خستگی مردمی که زندگیشان در فشار روزمره له شده، دیده شود یا شنیده شود. شاهد اینکه در ویدیوهای منتشر شده از این صحنه نیروهای امنیتی به سوی مرد نشسته روی زمین میآیند و آن صحبت ظاهرا آرام به کتک زدن وی ختم میشود.
این عکس، به ما یادآوری میکند که اعتراض واقعی همیشه صدای بلند ندارد؛ گاهی به سادگی یک سکوت، یک نگاه، و یک حضور آرام، اما مقاوم خود را نشان میدهد. حتی اگر فارس و تسنیم و رسانههای از این دست، این تصویر منتشر نکنند هم بعید است از ذهن کسی پاک شده یا در تاریخ ماندگار نشود. این مرد خسته نماد مقاومت آرام، اما نافذ مردم در برابر فشار اقتصادی و اجتماعی شد.



ننگ بر شما که این چنین خوار و درمانده و نابودمون کردید. 

