نقد و بررسی فیلم در تاریکی | اثری پرتنش در ژانر اکشن-دلهره‌آور

رویداد۲۴| فیلم سینمایی «در تاریکی» (Lights Out) به کارگردانی کریستین سسما (Christian Sesma) و با بازی درموت مالرونی، اسکات ادکینز و جیمی کینگ، اثری در ژانر اکشن، دلهره‌آور و جنایی است که سعی دارد با فضاسازی تاریک، صحنه‌های اکشن نفس‌گیر و شخصیت‌هایی خاکستری، مخاطب خود را درگیر روایتی پر از تنش و تعقیب‌وگریز کند. این فیلم در سال ۲۰۲۴ تولید شده و از همان ابتدا با وعده یک داستان پر از رمز و درگیری‌های خیابانی، توجه علاقه‌مندان به اکشن کلاسیک و روایت‌های نوآر مدرن را جلب کرد.

اما آیا «در تاریکی» توانسته به این وعده‌ها عمل کند؟ در این مطلب نگاهی داریم به نقاط قوت و ضعف این فیلم که تلاش می‌کند مرز بین هیجان و احساس را حفظ کند.

داستان فیلم در تاریکی

فیلم روایتگر داستانی است درباره یک مبارز سابق به نام مایکل "داتچ" دومینگِز (با بازی اسکات ادکینز) که پس از گذراندن دوران تاریکی در زندگی‌اش، به‌طور اتفاقی با گروهی خلافکار درگیر می‌شود که قصد دارند کنترل یک باند تبهکارانه را به دست بگیرند. در این میان، شخصیت جیمی کینگ نقش زنی را ایفا می‌کند که با گذشته تاریکی درگیر است و پیوند‌هایی پنهان با دشمنان اصلی داستان دارد. درموت مالرونی نیز در نقش پلیسی فاسد ظاهر می‌شود که چالش اخلاقی مهمی برای قهرمان داستان ایجاد می‌کند.

بیشتر بخوانید: نقد و بررسی فیلم هملت ۲۰۲۵ به کارگردانی شان ماتیاس | بازخوانی تاریکی و تردید شکسپیر

روایت فیلم اگرچه در ابتدا ساده و آشنا به نظر می‌رسد، اما رفته‌رفته با ورود شخصیت‌های بیشتر و پیچیده‌تر شدن روابط میان آنها، سعی دارد مخاطب را درگیر بازی مرگ و زندگی کند. با این حال، گاهی اوقات فیلم بیش از آنکه روی روایت تمرکز داشته باشد، درگیر خلق صحنه‌های اکشن بدون پشتوانه داستانی می‌شود.

بازیگران فیلم در تاریکی

بدون تردید، بزرگ‌ترین نقطه قوت فیلم «در تاریکی» بازی بازیگران اصلی آن است. اسکات ادکینز که به عنوان یک بازیگر رزمی‌کار شناخته می‌شود، بار دیگر توانایی خود را در اجرای صحنه‌های درگیری، بدون استفاده از بدلکار به رخ می‌کشد. او با فیزیک مناسب و تسلط بر حرکات رزمی، صحنه‌هایی هیجان‌انگیز و واقعی خلق کرده که به‌ویژه برای مخاطبان ژانر اکشن بسیار قابل توجه است.

درموت مالرونی با کاراکتری مرموز و دوگانه، در نقش پلیسی که نمی‌توان به راحتی قضاوتش کرد، ظاهر شده و بازی قابل قبولی ارائه می‌دهد. او به‌خوبی توانسته تضاد میان وجدان انسانی و فساد سیستمی را در چهره و حرکاتش به نمایش بگذارد. جیمی کینگ نیز در قالب زنی مستقل، خشن و زخم‌خورده، تعادلی بین احساسات و خشم برقرار کرده که اگرچه در لحظاتی اغراق‌آمیز است، اما در کل به پیشبرد داستان کمک می‌کند.

کارگردانی و فضاسازی فیلم در تاریکی

کریستین سسما که پیش‌تر نیز سابقه ساخت فیلم‌های اکشن و هیجانی را در کارنامه دارد، در این فیلم تلاش کرده با استفاده از نورپردازی کم، فضا‌های شهری خاموش، خیابان‌های نمور و رنگ‌بندی سرد، حسی از خفقان، تعقیب و فرار، و تهدید همیشگی را به مخاطب القا کند. در واقع «تاریکی» نه‌فقط در عنوان فیلم، بلکه در تمام اجزای بصری آن به‌عنوان یک عنصر کلیدی حضور دارد.

با این حال، در برخی صحنه‌ها این تاریکی بیش از حد، باعث کاهش وضوح تصاویر شده و تمرکز بیننده را از وقایع اصلی پرت می‌کند. در عوض، موسیقی متن فیلم با ریتمی تند و تم‌هایی تیره، در ایجاد تنش و نگه‌داشتن مخاطب روی لبه هیجان موفق عمل کرده است.

یکی از ضعف‌های اصلی فیلم، کم‌عمقی شخصیت‌هاست. در حالی که زمینه‌های جذابی برای روایت گذشته قهرمان، انگیزه‌های دشمنان، یا حتی پیچیدگی‌های روابط احساسی بین شخصیت‌ها فراهم شده، فیلم ترجیح می‌دهد به‌جای پرداخت عمیق‌تر، به سرعت به سوی صحنه‌های اکشن برود.

همچنین، برخی دیالوگ‌ها کلیشه‌ای و کم‌عمق هستند و تماشاگر حس می‌کند که بار‌ها مشابه آنها را در فیلم‌های دیگر شنیده است. همین مسئله باعث می‌شود داستان، حتی در نقاط عطف خود، چندان تأثیرگذار و تازه به نظر نرسد.

فیلمی برای طرفداران اکشن با چاشنی تاریکی

«در تاریکی» فیلمی است که اگرچه از نظر داستان‌پردازی و نوآوری روایی حرف زیادی برای گفتن ندارد، اما در اجرای صحنه‌های اکشن، فضاسازی مرموز و بازی قابل توجه بازیگران اصلی‌اش، می‌تواند برای علاقه‌مندان این سبک، اثری سرگرم‌کننده و رضایت‌بخش باشد. این فیلم شاید در یاد‌ها نماند، اما می‌تواند یک شب مهیج را برای طرفداران ژانر اکشن رقم بزند؛ به‌ویژه اگر تماشاگر انتظار پیچیدگی روایی یا پیام‌های عمیق نداشته باشد.