تحلیل رائفی پور در مورد دود سفید بالای کوه دماوند
رائفی پور به رویت دود سفید روی دماوند واکنش نشان داد.
گردشگری
گوناگون
نقد و بررسی فیلم سیاه سنگ| یک درام ناتورالیستی با بازی سجاد افشاریان
عکس| قاب خانوادگی ابوالفضل پورعرب جلب توجه کرد
عکس| ورود آیین جعفری، پسر امیر جعفری و ریما رامینفر به دنیای مد
تصاویر| لحظات احساسی نعیمه نظام دوست با الناز شاکردوست در اکران مردمی «کج پیله»
ساشا ایلیچ کیست؟ | دروازهبان استقلال که زیباترین گلها در دربی خورده
آناهیتا درگاهی کیست؟| نسبتش با دنیس اکرت بازیکن آلمانی که به تیم ملی دعوت شده
خودروی هیبریدی چیست؟ | آشنایی با نمونههای موجود در ایران
مارکوس رشفورد کیست و آیا از بارسلونا راهی چلسی می شود؟
نقد و بررسی فیلم شاه نقش |یک کمدی درام ایرانی درباره پشت صحنه سینما
راهنمای خرید بلیط دربی برای هواداران استقلال و پرسپولیس
معرفی خودروی پارس نوآ| بررسی کامل از موتور تا شاسی و بدنه
سهیل قاصدی کیست؟| از بازی در آلا و پسرکشی تا ماجرای ازدواج با مریم مؤمن
گزارش خطا
در کتاب مکاشفه یوحنا، باب ۹، آیه ۱۱، در مورد ملخهایی که از چاه هاویه بیرون آمدهاند صحبت میشود.
متن این آیه به طور خاص میگوید:
"آنها یک پادشاه دارند که همان فرشتهٔ چاه عمیق* است. اسم او به عبری اَبَدّون و به یونانی آپولیون است."
این آیه در واقع به هویت و نام فرمانروای این ملخهای عجیب و غریب اشاره دارد که در متون دینی، نماد "نابود کننده" یا "هلاک کننده" است. این بخش از مکاشفه مربوط به پیشگوییهای مربوط به آخرالزمان و وقایع آن است.
متن مربوط به دانیال ۱۰: ۱۳-۱۴ است نه ۱۳: ۱۰-۱۴ که در برخی ترجمهها موجود نیست، به ملاقات دانیال با یک فرشته اشاره دارد.
آیه ۱۳: این آیه توضیح میدهد که فرشتهای که برای آوردن پیام به نزد دانیال فرستاده شده بود، به مدت ۲۱ روز توسط "امیر مملکت پارس" متوقف شد. سپس، میکائیل، که یکی از فرشتگان اعظم است، به یاری او آمد تا به او کمک کند.
آیه ۱۴: در این آیه، فرشته به دانیال میگوید که آمده است تا به او بفهماند که در "زمان آخر" چه بر سر قوم او خواهد آمد، زیرا این رویا به آینده مربوط است.
به طور خلاصه، این آیات به یک نبرد معنوی اشاره دارند که در آن نیروهای الهی و شیطانی (که در اینجا به عنوان "امیر مملکت پارس" شناخته میشود) درگیر هستند. این آیات همچنین بر اهمیت و مرتبط بودن پیام برای وقایع آینده تاکید میکنند.
در متون دینی یهودی، به ویژه در تلمود، دوبیئیل (Dubiel) فرشتهای است که به عنوان نگهبان امپراتوری ایران باستان شناخته میشود. نام او به معنای «خداوند خرس من است» است.
نقش دوبیئیل در تلمود
بر اساس تلمود، دوبیئیل یکی از ۷۰ فرشتهٔ نگهبان ملتها است که خداوند برای هر ملتی منصوب کرده بود. در حکایتی در تلمود، به یک رقابت و نبرد معنوی بین این فرشته و فرشتگان نگهبان دیگر، به خصوص میکائیل (نگهبان اسرائیل) اشاره شده است.
ماجرای ۲۱ روزه: در روایت مربوط به کتاب دانیال، جایی که فرشتهای به مدت ۲۱ روز توسط «امیر مملکت پارس» متوقف میشود (دانیال ۱۰:۱۳)، مفسران تلمودی این «امیر» را همان دوبیئیل میدانند. این توقف نشاندهنده نبرد معنوی و مقاومت او در برابر فرستادهٔ الهی است.
دوبیئیل در متون کابالیستی
متون کابالا به طور مستقیم به دوبیئیل اشارهای ندارند، اما از مفهوم فرشتگان نگهبان ملتها که در تلمود آمده، الهام گرفتهاند. در کابالا، این فرشتگان به عنوان "سرخیلان" یا "ساریم" (Sarim) شناخته میشوند که مسئول هدایت و دفاع از ملتها هستند. این متون بیشتر بر ساختار جهانهای روحانی، سفیروت (Sefirot) و نیروهای خیر و شر تمرکز دارند تا بر جزئیات فرشتگان خاص.
بنابراین، منبع اصلی اطلاعات درباره دوبیئیل، تلمود است و نه کابالا. این فرشته نمادی از نیروهای نگهبان ملتها است که میتوانند در برابر خواست الهی مقاومت کنند یا در خدمت آن قرار گیرند.
از تشبث به حشيش، نام نيك و ماندگار، در نخواهد امد.
به آقای رائفی پور باید گفت اسرائیلیها خیلی دوست دارند نمادهای کهن را به خودشان منتسب کنند درحالی که کهنترین سند یهودی بیشتر از یک سده پیش از مسیح قدمت ندارد! درحالی که اسناد ایرانی و هندی مانند متون اوستایی و سنسکریت بخشهایی دارند که از دیدگاه زبانشناسی قدمتی بیش از 3300 تا 4000 سال را نشان میدهند