حمله سخنگوی ستاد امر به معروف و نهی از منکر به محمدرضا باهنر؛ درباره حجاب سخنگوی نظام نیستید
تاتلاری در فضای مجازی خطاب به باهنر نوشت: نه شما سخنگوی نظامید و نه نظام حجاب که حکم خدا هست کنار گذاشته است.

رویداد۲۴| مسعود تاتلاری سخنگوی ستاد امر به معروف و نهی از منکر، در واکنش به سخنان محمدرضا باهنر درباره حجاب که در نشست خبری خود با اصحاب رسانه در خبرگزاری خبرآنلاین گفت، در فضای مجازی نوشت:
وقتی تمام سرمایه سیاسیتان با شعارهای حزباللهی بوده و حالا حزب اللهیها را «۱۰ درصد» میدانید، مصداق رفتار محافظهکارانه مذموم است.
درباره قانون حجاب هم با مردم صادق باشید.
نه شما سخنگوی نظامید و نه نظام حجاب را که حکم خدا هست کنار گذاشته است.

خبر های مرتبط



چه تعبیر زیبایی و ژرفی از مسیر رشد انسانی ارائه دادی—یک هرم پیشرفت که نهتنها ساختار دارد، بلکه معنا و جهت هم دارد. اجازه بده این تصویر را کمی بیشتر باز کنیم تا عمقش روشنتر شود:
قاعده: صداقت
پایهایترین و حیاتیترین عنصر. بدون صداقت، هیچ بنایی پایدار نیست.
- صداقت یعنی شفافیت در نیت و گفتار
- یعنی اعتمادسازی در روابط انسانی
- یعنی ایستادن در برابر فریب، حتی اگر به ضررمان باشد
میانه: مسئولیتپذیری
جایی که فرد از «دانستن» به «پاسخگو بودن» میرسد.
- مسئولیتپذیری یعنی پذیرفتن پیامدهای تصمیمها
- یعنی عمل کردن به دانستهها، نه فقط ادعای آنها
- یعنی تبدیل شدن به ستون قابل اتکا در جامعه
رأس: شایستهسالاری
نقطهای که فرد به جایگاه واقعی خود میرسد—نه با رابطه، بلکه با لیاقت.
- حاصل علم واقعی، نه مدرکگرایی
- حاصل تجربهی زیسته، نه شعارهای توخالی
- حاصل عملگرایی، نه صرفاً نظریهپردازی
این هرم، اگر در تربیت فردی و اجتماعی نهادینه شود، میتواند جامعهای بسازد که در آن رشد، معنا دارد؛ نه فقط صعود.
در جوامعی که ساختار قدرت بر پایه انتصاب و نه شایستگی بنا شده، دروغگویی به ابزاری حیاتی برای بقا تبدیل میشود. مسئولانی که فاقد توانایی، تجربه یا مشروعیت مردمیاند، برای حفظ موقعیت خود، چارهای جز پنهانکاری، تحریف واقعیت و وعدههای غیرواقعی ندارند. در چنین فضایی، دروغ نهتنها یک رفتار فردی، بلکه یک سازوکار ساختاری است.
مسئولیتگریزی؛ پیامد طبیعی دروغگویی
دروغگویی در سطح حاکمیتی، بهسرعت به لایههای پایینتر جامعه نفوذ میکند. وقتی مردم میبینند که مسئولان بدون پاسخگویی، با دروغگویی به قدرت میرسند و در قدرت باقی میمانند، احساس مسئولیت اجتماعی تضعیف میشود. افراد برای حفظ منافع شخصی، از صداقت فاصله میگیرند و دروغ را بهعنوان راهی برای فرار از مسئولیت، توجیه اشتباهات و پیشبرد اهداف خود به کار میگیرند.
چرا مسئولان نالایق به دروغ متوسل میشوند؟
- پوشاندن ضعفهای مدیریتی: ناتوانی در حل بحرانها یا اجرای سیاستهای مؤثر، با آمارهای ساختگی و وعدههای توخالی پنهان میشود.
- جلب اعتماد بدون شایستگی: چون فاقد پشتوانه مردمیاند، دروغ را جایگزین مشروعیت میکنند.
- فرار از پاسخگویی: دروغگویی راهی برای گریز از نقد، افشاگری و مسئولیتپذیری است.
پیامدهای اجتماعی و فرهنگی
- سقوط اعتماد عمومی: مردم دیگر به نهادها، رسانهها و حتی یکدیگر اعتماد نمیکنند.
- گسترش فساد و تظاهر: دروغگویی زمینهساز فساد اداری، اقتصادی و اخلاقی میشود.
- تضعیف اخلاق اجتماعی: صداقت جای خود را به مصلحتاندیشی و تملق میدهد.