نقد و بررسی فیلم تله خرگوش| اثری متفاوت در ژانر وحشت

رویداد۲۴ | فیلم «تله خرگوش» (Rabbit Trap) به کارگردانی برین چینلی و با بازی دو پتل، رزی مک‌ایون و جید کروت محصول مشترک انگلستان و آمریکاست که در سال ۲۰۲۵ اکران شده است. این اثر در ژانر درام ماورایی و وحشت روان‌شناختی قرار دارد و با مدت زمان ۱ ساعت و ۲۱ دقیقه، مخاطب را به سفری رازآلود در دل طبیعت سرد و مرموز ولز می‌برد.

داستان فیلم تله خرگوش

در مرکز داستان «تله خرگوش»، زوجی از موسیقی‌دانان جوان به نام‌های دارسی (با بازی دو پتل) و دافنی (با بازی رزی مک‌ایون) قرار دارند که در دهه ۱۹۷۰ میلادی از لندن به کلبه‌ای دورافتاده در ولز نقل مکان می‌کنند تا بر آلبوم موسیقی تجربی جدیدشان کار کنند. اما در حین ضبط صدا‌های طبیعی محیط، آنها به طور تصادفی صدایی مرموز و فراواقعی ثبت می‌کنند که آرام‌آرام آنها را از دنیای واقعیت جدا می‌کند.

با گذر زمان، دارسی در جنگل‌های مه‌گرفته ولز با حلقه‌ای قارچی موسوم به «دایره پریان» روبه‌رو می‌شود و بی‌هوش بر زمین می‌افتد. پس از به‌هوش آمدن، او متوجه تغییراتی غیرقابل توضیح در احساسات و درک خود از واقعیت می‌شود. در این میان، حضور دختری ناشناس و اسرارآمیز (جید کروت) در خانه‌شان، آرامش این زوج را به فروپاشی می‌کشاند.

بیشتر بخوانید: نقد و بررسی سریال بیل کوچیکه | داستان زندگی یک کابوی افسانه‌ای

فضای وهم‌انگیز و تم‌های روان‌شناختی در تله خرگوش

چینلی در فیلم «تله خرگوش» به‌جای استفاده از ترس مستقیم و جلوه‌های شوک‌آور، تماشاگر را با صدا‌های مبهم و تصاویری نمادین درگیر می‌کند. صدای چکیدن آب در غاری تاریک، پژواک صدای انسان در دوردست، یا زمزمه‌ی باد میان درختان مرطوب، همه تبدیل به ابزار‌هایی برای خلق ترس درونی و غیرمستقیم می‌شوند.

این فیلم بیش از آنکه درباره‌ی ارواح یا نیرو‌های ماورایی باشد، درباره‌ی ذهن انسان، ترومای کودکی و شکنندگی روابط عاطفی است. چینلی با کمترین توضیح مستقیم، فضایی می‌سازد که تماشاگر را مجبور می‌کند بین واقعیت و خیال سرگردان بماند.

بازیگران در تله خرگوش

بازی دو پتل در نقش دارسی، موسیقی‌دان درون‌گرا و پریشان، یکی از نقاط قوت فیلم است. او با کمترین دیالوگ، اضطراب و سردرگمی شخصیتش را منتقل می‌کند. رزی مک‌ایون نیز با بازی کنترل‌شده و ظریف خود، احساس گسست روانی همسرش را به‌خوبی بازتاب می‌دهد.

فیلم از نظر بصری نیز چشم‌نواز است. فیلم‌برداری آندریاس یوهانسن با ترکیب نور‌های طبیعی، رنگ‌های خاکستری و مه غلیظ، فضای خفه و وهم‌آلود ولز را به شکلی مسحورکننده بازآفرینی کرده است. طراحی صدای گراهام رزینیک نیز نقشی کلیدی دارد؛ صدا‌ها در «تله خرگوش» به‌اندازه‌ی شخصیت‌های انسانی فیلم حضور دارند و حتی گاهی نقش محوری‌تری در روایت بازی می‌کنند.

نگاهی به سبک کارگردانی برین چینلی در تله خرگوش

«تله خرگوش» نخستین فیلم بلند برین چینلی است و نشان می‌دهد که او به‌خوبی توانایی کنترل فضا و ریتم را دارد. چینلی با بهره‌گیری از عناصر وحشت فولکلور بریتانیایی، اثری ساخته که در عین وام‌گیری از آثار کلاسیکی، چون Robin Redbreast و The Shout، هویت منحصر‌به‌فرد خود را حفظ می‌کند.

او از جلوه‌های ویژه‌ی واقعی و درون‌صحنه‌ای استفاده کرده تا ارتباط مخاطب با واقعیت را قطع نکند. روایت فیلم بر ابهام استوار است و کارگردان به‌جای توضیح، ترجیح می‌دهد تماشاگر را در وضعیت تعلیق و تردید نگه دارد.

چرا تله خرگوش اثری متفاوت در ژانر وحشت است؟

«تله خرگوش» بیش از آنکه به دنبال ترساندن باشد، قصد دارد ذهن مخاطب را تسخیر کند. این فیلم درباره‌ی مرز باریک بین الهام و جنون، و پیوند خطرناک میان طبیعت، هنر و روان انسان است. مخاطبان عاشق فیلم‌های آرام، شاعرانه و پرابهام – کسانی که از دیدن هنرمندانی منزوی در دل طبیعت و میان صدای ضبط‌شده‌ی باد و آب لذت می‌برند – احتمالاً از همان دقایق ابتدایی با فضای فیلم ارتباط برقرار خواهند کرد.