مشخصات جنگنده دوربرد P-۵۱ ماستنگ ساخت آمریکا

رویداد ۲۴| حسین فلاحی: جنگنده پی-۵۱ ماستانگ (P-۵۱ Mustang)، یک هواگرد جنگنده تک‌باله تک‌موتوره دوربرد ساخت شرکت نورث آمریکن بود که در سال‌های اواخر جنگ جهانی دوم توسط نیروی هوایی و نیروی زمینی ایالات متحده به‌کار گرفته شد.

تاریخچه جنگنده پی-۵۱ ماستانگ

پی-۵۱ ماستانگ که ابتدا توسط نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا و بعد‌ها توسط نیروی هوایی ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفت، در طول جنگ جهانی دوم به متفقین در نبرد‌های هوایی دست بالا را داد. این هواپیما ویژگی‌های قابل توجه متعدد از جمله برد پروازی گسترده، سرعت و توانایی پرواز در ارتفاعات بالا را داشت.

ماستانگ اولین بار در سال ۱۹۴۲ توسط نیروی هوایی سلطنتی بریتانیا (RAF) در نبرد مورد استفاده قرار گرفت و به سرعت مسیر جنگ را تغییر داد. این هواپیما می‌توانست پا به پای پدیده‌های هوایی لوفت‌وافه مانند بی اف ۱۰۹ و اف دبلیو ۱۹۰ بجنگد. پی-۵۱ به ۶ مسلسل مجهز بود و می‌توانست ۲۳۰ کیلوگرم بمب حمل کند.

خلبانان آمریکایی که در طول جنگ جهانی دوم با پی-۵۱ پرواز کردند، اغلب آن را به عنوان یکی از بهترین هواپیما‌های جنگنده‌ای که تا به حال پرواز کرده‌اند، توصیف می‌کردند.

این جنگنده که برای محافظت از بمب‌افکن‌های متفقین در هوا ساخته شده بود، نقش مهمی در دستیابی به تسلط هوایی ایفا کرد. این جنگنده در طول جنگ، بمب‌افکن‌ها را بر فراز اروپا اسکورت می‌کرد. تنها چند هواپیمای لوفت‌وافه می‌توانستند با آنها رقابت کنند. تا پایان جنگ، ماستانگ‌ها ۴۹۵۰ هواپیمای دشمن را سرنگون کردند.

با تولید ۸۰۰۰ فروند از این هواپیما، نوع پی-۵۱دی این جنگنده محبوب‌ترین مدل از بین تمام مدل‌های پی-۵۱ تبدیل شد. اگرچه نیروی هوایی سلطنتی از سال ۱۹۴۲ از ماستانگ به عنوان یک جنگنده اسکورت دوربرد استفاده می‌کرد، اما اولین موستانگ‌های متعلق به آمریکایی‌ها بعداً از راه رسیدند.

طراحی و قابلیت‌های جنگنده ماستانگ پی-۵۱

ماستانگ P-۵۱ برای اسکورت بمب‌افکن‌ها طراحی شده بود. هر بال ماستانگ ۹۲ گالن و بدنه آن ظرفیت ۸۵ گالن سوخت داشت. همچنین مخازن سوخت ۱۱۰ گالنی اختیاری می‌توانست زیر هر بال نصب شود که ظرفیت سوخت را به ۴۸۹ گالن و برد هواپیما را به ۱۶۵۰ مایل افزایش می‌داد.

ماستنگ P-۵۱ دارای بال با نیروی پسای کم بود. حتی رادیاتور متمایز آن در زیر بدنه به گونه‌ای طراحی شده بود که با تخلیه هوای گرم برای جبران نیروی پسا از طریق اثر مردیت، (اثر مردیت یک پدیده آیرودینامیکی و ترمودینامیکی در سیستم‌های خنک‌کننده موتور هواپیما است که در آن نیروی پسای تولید شده توسط رادیاتور از طریق طراحی استراتژیک مجاری ورودی و خروجی که هوای خنک‌کننده گرم را شتاب می‌دهند تا تکانه پیشران تولید کنند، جبران یا به نیروی رانش خالص تبدیل می‌شود)  نیروی محرکه را فراهم کند.

بیشتر بخوانید: مشخصات جنگنده گرومن F-۱۱ تایگر

 ارابه فرود جمع‌شونده یکی دیگر از نیاز‌های عملکردی بود. طراحی خاص پی۵۱-دی ها به آنها اجازه می‌داد تا با مخازن سوخت رهاسازی شده، مسافت‌های طولانی را پرواز و سپس آنها را رها کنند و با پیشرفت‌های موتور، با جنگنده‌های آلمانی رقابت کنند.

بدنه آیرودینامیکی، طراحی بال و موتور‌های جامد به‌روز شده ماستانگ، آن را به یک جنگنده اسکورت واقعی تبدیل کرده بود که قادر به پرواز در مسافت‌های طولانی، انجام مانور‌های باورنکردنی، صعود سریع و شیرجه موثر بود.

تسلیحات ماستنگ پی-۵۱

در این جنگنده، مسلسل‌های کالیبر ۰.۵۰ برونینگ روی هر بال نصب شده بودند. ماستانگ‌ها می‌توانستند موشک و بمب را زیر بال‌های خود حمل کنند. پنل‌های زرهی قوی در جلو و پشت کابین خلبان، خلبان را تا حدودی از آتش ورودی محافظت می‌کرد. یک دوربین در هر بال، زمان شلیک سلاح‌ها را ثبت می‌کرد.

پیشرانه ماستانگ پی-۵۱

ماستانگ پی-۵۱دی به موتور‌های پکارد وی-۱۶۵۰ مرلین مجهز شده بود تا کمبود قدرت خود را جبران کند. خاستگاه رولز رویس بریتانیایی آن را می‌توان به موتور‌های وی۱۲ با پیکربندی ۶۰ درجه که ۱۴۰۰ اسب بخار تولید می‌کردند، نسبت داد. حداکثر سرعت موستانگ با موتور مرلین بیش از ۴۳۰ مایل در ساعت بود.

در موتور مرلین، هوا از طریق ورودی زیر دماغه وارد می‌شد و از طریق یک سوپرشارژر گریز از مرکز بزرگ با فشار عبور می‌کرد. سوپرشارژر مرلین ۶۵ برای ارائه اسب بخار در سطح دریا تا ارتفاع ۹۱۵۰ متر (۳۰۰۰۰ فوت) طراحی شده بود.

مشخصات فنی کلی موستانگ پی-۵۱ دی

• نقش: جنگنده اسکورت
• کشور طراح: آمریکا
• شرکت سازنده: نورث امریکن
• اپراتور: آمریکا
• پیشرانه: پکارد وی-۱۶۵۰ مرلین
• حداکثر سرعت: ۴۳۰ مایل در ساعت