از هشدار اصلاحطلبان تا فرافکنی اصولگرایان؛ چه کسی زیر پای دولت پوست موز میاندازد؟
رویداد۲۴| این روزها که حال جامعه خوب نیست، اقتصاد نفسگیر شده، آب و برق نایاب است، اینترنت بیکیفیتتر از همیشه و نگرانی از بازگشت جنگ در منطقه فضای عمومی را متأثر کرده، بسیاری میپرسند دولت چطور میخواهد کشور را از این گردنه بحرانی عبور دهد؟ عملکرد دولت در یک سال گذشته، مخصوصاً در مواجهه با تحولات منطقهای و مسائل اقتصادی، نه برای مردم دلگرمکننده بوده و نه چشمانداز روشنی برای آینده ارائه کرده است.
در چنین فضایی، اصلاحطلبان بستهای پیشنهادی به رئیسجمهور ارائه دادهاند؛ بستهای که هم نگران وضعیت فعلی است و هم برای برونرفت از بحرانها راهکار دارد. در واکنش، روزنامه اصولگرای «فرهیختگان» نه تنها پیشنهادها را نادیده گرفته، بلکه با زبانی گزنده، اصلاحطلبان را متهم به «پوست موز انداختن زیر پای دولت» کرده است.
«فرهیختگان» با نقدی تند به بسته پیشنهادی اصلاحطلبان نوشته: «در ظاهر اینطور ادعا میشود که راهی برای خروج از بحران است؛ اما در اصل نوعی برائتجویی و انداختن دولت در باتلاقی جدید است.»
این روزنامه اصولگرا افزوده است: «هدف اصلی نه ترمیم ساختارها و نه آشتی ملی، بلکه خروج بیهزینه از دایره پاسخگویی و انداختن تمام تبعات وضعیت موجود بر گردن دولت است؛ دولتی که در زمان انتخابات مورد حمایت مستقیم اصلاحطلبان بود و امروز که سنگهایی پیش پایش افتاده، ناگهان آن را «فاقد انسجام» و «بیتصمیم» معرفی میکنند.»
«فرهیختگان» تاکید میکند: «دولت اگر میخواهد از این پوست موز عبور کند، باید مراقب باشد که در مسیر وحدت و وفاق ملی، ابزار گروههای سیاسی نشود. همدلی واقعی با مردم از مسیر باجدهی به جریانی که دیروز حامی دولت بود و امروز تلاش دارد خود را از آن متمایز نشان دهد، عبور نمیکند.»
اصلاحطلبان دلسوزی میکنند یا برائت جویی؟
این در حالی است که چند روز پیش، عباس عبدی دقیقاً در موضعی معکوس، لایحه ضدآزادی بیان فضای مجازی را پوست خربزهای دانست که ممکن است دولت را به زمین بزند. تضاد این دو نگاه، خود گویای شکاف عمیق در فهم اولویتهای دولت و جامعه است.
واقعیت این است که برخلاف آنچه اصولگرایان ادعا میکنند، انتقاد اصلاحطلبان نوعی «برائتجویی» نیست، بلکه هشداری مشفقانه است تا دولت از دامهای سیاسی و ناکارآمدیهای ساختاری برهد. بسته جبهه اصلاحات، از مسیر گفتوگو، بازنگری در برخی سیاستهای امنیتی، گشودن فضای اجتماعی و اقتصادی، و حتی ساماندهی به روابط خارجی عبور کرده و بهجای شعار، توصیههایی عملی ارائه داده است.
اما این نسخهنویسی مشفقانه، از دید اصولگرایان تلاشی برای «فرار از مسئولیت» معرفی میشود. گویی هرکه به دولت نقد کند یا راهحلی ارائه دهد، نه دلسوز، بلکه خائن و برانداز است! چنین نگاهی نه تنها فضای گفتوگو را مسدود میکند، بلکه خطر لغزیدن در تکرار اشتباههای گذشته را بیشتر میکند.
پوست موز واقعی چیست؟
این روزها، دو جریان سیاسی بزرگ کشور، اصلاحطلبان و اصولگرایان، هر دو یکدیگر را به انداختن پوست موز زیر پای دولت متهم میکنند. اما در این جدال اتهام و انکار، یک نکته مغفول مانده است: پوست موز واقعی، نادیدهگرفتن واقعیتهای جامعه است. بحران اقتصادی، شکاف دولت-ملت، بیاعتمادی عمومی، انزوا در سیاست خارجی، و عقبماندگی در حکمرانی دیجیتال، تهدیداتی واقعیاند که با انکار و برچسب زدن از بین نمیروند.
دولت پزشکیان اگر میخواهد از این پیچ تاریخی عبور کند، باید بهجای حذف صدای منتقدان، به آنها گوش بسپارد. بسته جبهه اصلاحات، صرفنظر از نقاط ضعف یا قوتش، دعوتی است به «بازاندیشی در مسیر»، نه دسیسهای برای زمینزدن دولت.
در شرایط کنونی بیتوجهی به نقدهای ریشهای و تمرکز بر دعوای جناحی، تنها فراموشکردن اولویتهای اصلی جامعه است. دولت باید بداند که پوست موز واقعی، بیتصمیمی است؛ بیبرنامهگی، تأخیر در پاسخ به بحرانها، و بیتوجهی به نقدهای سازنده.
.
همونی که موز خورده !