مشخصات پهپاد تاکتیکی اسپرور
رویداد۲۴| حسین فلاحی: اسپِروِِر بی (Sperwer B) یا همان (Sparrow Hawk B- اسپارو هاوک بی)، یک پهپاد تاکتیکی با استقامت پروازی بالا و گونهای از پهپاد اسپروِر اِی (که قبلاً اسپروِر نامیده میشد) است. اسپروِر بی میتواند برای مأموریتهای طولانیمدت مانند نظارت بر میدان نبرد، به عنوان رله ارتباطی یا مسلح در مأموریتهای رزمی ایفای نقش کند.
اسپروِر بی توسط شرکت ساژم (Sagem) ساخته شده است. ساژم در سال ۲۰۰۶ قراردادی را از سوی اداره کل تسلیحات (DGA) برای توسعه یک هواپیمای بدون سرنشین نسل آینده برای ارتش فرانسه دریافت کرد.
توسعه پهپاد تاکتیکی اسپرور بی
نمونه اولیه برای اولین بار در سال ۲۰۰۱ در میدان مورملون پرواز کرد و اولین پرواز اسپرور بی در سال ۲۰۰۴ انجام شد. در سال ۲۰۰۶، مجموعهای از پروازهای آزمایشی استقامت پروازی با موفقیت در مرکز پرواز پهپاد روبونیک آرکتیک در فنلاند انجام شد. نسخه بی در مقایسه با اسپرورای، دارای دو برابر ظرفیت بار (۱۰۰ کیلوگرم برای اسپرور بی و ۵۰ کیلوگرم برای اسپرورای) و دو برابر مقاومت پروازی (۱۲ ساعت برای اسپرور بی در مقایسه با ۶ ساعت برای اسپرورای) دارد.
اسپرور ای توسط ارتش سلطنتی هلند، ارتش سوئد (نوع سیستم Ugglan)، ارتش فرانسه، ارتش یونان و ارتش دانمارک سفارش داده شده است. ارتش دانمارک استفاده از سیستم اسپرور را در سال ۲۰۰۵ متوقف کرد.
بیشتر بخوانید: مشخصات پهپاد V-BAT آمریکا
هواپیمای بدون سرنشین اسپرور
مدل اسپرور بی از نظر ساختاری مشابه اسپرورای است و از طراحی بدنه مشابهی استفاده میکند. این وسیله نقلیه هوایی دارای بالهای دلتای دوتایی متمایز با نوکهای بریده شده است. در اینپهپاد کاناردهای کجشده روی دماغه بدنه نصب شدهاند.
برخاستن و فرود این وسیله هوایی کاملاً خودکار است و با پرتاب منجنیق از پرتابگر پنوماتیک اسپرور و فرود خودکار معمولی با چتر نجات و کیسههای هوا انجام میشود. پرتابگر MC۲۵۵۵LLR توسط شرکت روبونیک ال تی دی فنلاندی (Robonic Ltd) تأمین میشود.
فرماندهی و کنترل اسپرور
اسپرور بی دارای یک مجموعه اویونیک دیجیتال پیشرفته با اتصال داده دیجیتال باند Ku (۱۵ گیگاهرتز) با برد ۲۰۰ کیلومتر، فرستنده/حالت IFF ۳C و یک رله VHF با کنترل ترافیک هوایی (ATC) است.
اسپرور بی کاملاً با ایستگاه کنترل زمینی سیار اسپرورای سازگار است. دو وسیله نقلیه هوایی را میتوان همزمان از یک ایستگاه زمینی کنترل کرد.
این ایستگاه زمینی به فناوریهای پیشرفتهای از جمله برنامهریزی ماموریت سهبعدی، سیستم اطلاعات جغرافیایی و اتصال و قابلیت همکاری با شبکههای C۴I مجهز شده است.
انواع دانمارکی، هلندی و سوئدی به محموله الکترواپتیکی ساژم یوروفلر ۳۵۰ (نوعی از سیستم که روی هلیکوپتر NH۹۰ نصب شده است) مجهز شدهاند. یوروفلر ۳۵۰ میتواند شامل تصویرگر حرارتی IRIS هشت تا ۱۲ میکرونی، تصویرگر حرارتی آرایه صفحه کانونی MATIS سه تا پنج میکرونی، دوربین رنگی CCDTV و مسافتیاب/نشانگر لیزری باشد.
ساژم در حال توسعه یک حسگر الکترواپتیکی/مادون قرمز جدید با وضوح ۵ سانتیمتر (۲ اینچ) از فاصله ۹۰۰۰ فوت (۲۷۵۰ متر) است.
این سیستم دارای قابلیت حسگر تعبیهشده برای شلیککننده است. بالهای دلتای دوتایی میتوانند به پایلونهای زیر بال مجهز شوند که میتوانند محمولهای به وزن ۶۰ کیلوگرم (هر کدام ۳۰ کیلوگرم) را حمل کنند. پایلونهای سبک میتوانند راکت یا موشکهای هواپرتاب را حمل کنند. محمولههای تسلیحاتی میتواند شامل موشک ضد تانک رافائل اسپایک-الآر و مهمات بونوس از بیای ئی سیستمز بوفورس / نکستر باشد. اسپایک-الآر بردی معادل ۴۰۰۰ متر و هدایت فیبر نوری/تصویربرداری مادون قرمز دارد. مهمات بونوس یک مهمات ۱۵۵ میلیمتری با دو مهمات فرعی حسگردار است که بردی تا ۳۵ کیلومتر دارد.
مشخصات فنی کلی اسپرور
طول بال ها:
Sperwer A: ۴.۲۰ متر
Sperwer B: ۶.۸ متر
طول:
Sperwer A: ۳.۰۰ متر
Sperwer B: ۳.۵۰ متر
بار:
Sperwer A: ۵۰ کیلوگرم
Sperwer B: ۱۰۰ کیلوگرم
سرعت:
Sperwer A: ۱۷۵ km/h
Sperwer B: ۱۵۰km/h
ارتفاع:
Sperwer A: ۳۵۰۰ متر
Sperwer B: ۶۱۰۰ متر
استقامت:
Sperwer A: ۶ ساعت
Sperwer B: ۱۲ ساعت
موتور:
موتور دو زمانه روتاکس ۵۸۶
